Step Brother / 𝐽𝐽𝐾-𝐾𝐽𝑁

4.4

Her şey çok saçmaydı, günüm harika başlamışken bir anda kendimi aldatma kavgası ortasında bulmam tamamen saçmaydı, Jinyoung ve Yizhuo'nun vurulması tamamen saçmaydı.

Şu an Jisoo'nun tepkisizce karşımda oturuyor olması tamamen saçmaydı, ne olmuşdu bir anda? Her şey harika giderken ikisinin kavgası bizim eve gelmişdi.

O kavga olmasa belkide Jinyoung şu an işinde olabilirdi, hepsi benim suçumdu ilk başta Jongin ile sevgili olmuş sonra onun kirli işlerine şahit olmuşdum, üstüne birde Jungkook'un işleri çıkmış ve her şey bir birine girmişdi.

Bakışlarımı yere çükmüş bir şekilde ağlayan Jungkook'a çevirdim, bize saldırı yapıldığı zaman onlarada yapılmışdı, ama Jungkook şansılıydı çünkü Seokjin ikisini kontrol etmek için buluştukları yere gitmişdi.

Tabi Yizhuo için aynı şeyi söylemek zordu, geldiğimizde direk ameliyata almışlardı aynı şekilde Jinyoung'da.

İkisininde durumu ciddiydi, burnumu çekip oturduğum yerden kalkıp yürümeye başladım, vurulan tek ikisi değildi.

Açık kapıdan içeri batığımda yatakda arkasına yaslanmış omzuna pansuman yapıldığını görmüşdüm, büyük ihtimal sıyırmışdı, hemşire bakıyordu.

Kadın kolunu sarmayı bırakıp dinlenmesini söylemiş ardından kapıya -yani bana- doğru gelmeye başlamışdı, onunda bakışları beni bulduğunda gözlerimiz buluştu, hemişe kadın yanımdan geçip gitdiğinde bir kaç adım atıp yanına ilerledim.

"Otursana" bacaklarını kenara doğru çekip konuştuğunda başımı sallayıp yatağa oturdum, kolumdaki bilezik ile oynamaya başladığımda sağlam olan elini yanağıma koymuşdu.

"İyi misin?" iyi miydim? Fiziksel olarak olabilir ama ruhsal olarak aynı şeyi söylemek zordu. Elini omzuma koyup kendine doğru çektiğinde itiraz etmeyip başımı göğsüne yasladım kolunu belime sarıp saçlarımdan öpdü "her şey düzelecek"

Düzelecek miydi gerçekden? Hiç sanmıyordum ama şu an tek istediğim doktorların iyi haber vermesiydi. "Ya onlara bir şey olursa?"

"Sana iyi olacaklarının garantisini veremem biliyorsun ama" biraz durdu "emin ol doktorlar ellerinden geleni yapıyor"

Kollarımı beline sarıp başımı boyun girintisine yasladım ve kokusunu içime çektim "Jungkook ile konuştun mu" başımı salladım "çalıştım ama konuşmuyor sadece ağlıyor Jisoo'da öyle, Namjoon kızları aradı birazdan gelirler"

Derin bir nefes alıp dudaklarını tekrar saçlarıma bastırdı "sen iyisin değil mi?" hafif doğrulup yüzüne baktığımda başını sallamışdı "ben kalkayım sen biraz uyu" yatakdan kalkacağım sırada bileğimden tutup engel olmuşdu. "Burda kal" başımı salladığımda yatakda uzanır hale gelmişdi.

Başımı tekrar gösüne yaslayıp beline sarıldım "şu çarşafı üstüne at" dediğinde eteğime baktığını fark etmişdim, başımı sallayıp çarşafı açdım ve üstümüze örtdüm.

Kolunu belime sardığında gözlerimi usulca kapatdım "bunları bize yapanların hepsine cezasını vereceğim merak etme"

🍂

Gözlerimi ağır bir şekilde açıp Yoongi'nin göğsünden ayrıldım ve yatakdan yavaşca kalkdım, tam olarak ne zamandır uyuduğumu bilmiyordum ama daha iyi hissediyordum.

Odadan çıkıp diğerlerinin yanına gitdiğimde kızların geldiğini görmüşdüm, Lalisa beni gördüğünde Jisoo'nun yanından kalkıp yanıma gelmiş ve sarılmışdı "iyi misin?"

Başımı onaylar şekilde sallayıp ellerimi sırtına koydum "merak etme sorun yok" başını sallayıp benden ayrıldı, bakışlarım yerde oturan Jungkook'u bulduğunda Lalisanın yanından geçip ona doğru ilerledim.

Jimin ve Hoseok yanında oturmuş bir şeyler söylüyordu, jimin beni fark etdiğinde ayğa kalkmış ve Hoseoka başı ile işaret vermişdi.

İkisi gitdiğinde Jungkook'un yanına oturup sırtımı duvara yasladım "benim yüzümden oldu, onu oraya götürmemeliydim" başımı iki yana sallayıp elimi omzuna koydum "bu senin suçun değil"

Eli ile sert bir şekilde yanaklarını silip bana doğru döndü "hayır, onunla tekrar bir araya gelmemeliydim, bütün olanların suçlusu benim, seninde başına gelenlerde suçlu bendim hepinizin hayatını mahfediyorum.

Bu doğru değildi, evet başımıza bir sürü şey gelmişdi ama tek suçlu o değildi,ilk başta Jonginin işlerine şahit olduğum için zaten benden kurtulmak istiyorlardı

Ellerimi yanaklarını koydum "saçmalama tamam mı? Hiç biri senin suçun değil" ellerimi omzularına indirip kendime doğru çektiğimde başını omazuma yaslayıp sesli bir şekilde ağlamaya devam etmişdi.

Elimi sırtına koyup sıvazladım ve diğerlerine baktım, kızlar Jisoo ile konuşmaya çalışıyordu ama o hiç bir tepki vermiyordu, bu hali endişe etmeme neden oluyordu, Jinyoung onun önünde vurulmuşdu belkide bu yüzden böyleydi.

Normalde de duygularını hemen açık eden biri değildi ama bu kadarı fazlaydı, yine hiç bir şey söylemesin ama en azından ağlamasını ve içini boşaltmasını istiyordum.

Ameliyathanenin kapısı açıldığında Jungkook'dan ayrılıp ayağa kalkdım, hepimiz doktorun yanına gitdiğimizde, doktor başını salladı.

"Üzgünüm hastayı kaybetdik"