Step Brother / 𝐽𝐽𝐾-𝐾𝐽𝑁

2.4

Ani silah sesi duyulduğunda gözlerimi sıkıca kapatdım, derin nefesler eşliğinde sakin kalmaya çalışarak gözlerimi açdığımda, Jungkook zoraki bir şekilde tebessüm edip gözlerini kapatmışdı.

Ağır bir şekilde üstüme devrildiğinde dengemi kaybetmişdim bunun sonucu ikimiz üst üste havuza düşmüşdük.

Hızlı bir şekilde havuzun dibine batarken çırpınmaya başladım ellerim bağlı olduğu için hiç bir şey yapamıyordum.

Üstelik Jungkook vurulmuşdu!

Kapanmak için yalvaran gözlerimi küçük kardeşime çevirdim, havuzun içi onun kanı ile renk değiştirirken tek yapabildiğim birinin gelmesi için dua etmekdi.

🍂

Gözlerimi rahatsız eden beyaz ışık yüzünden başımı yana doğru çevirdiğimde ışık gitmiş ama kulağıma sesler gelmeye başlamışdı.

Telefon zil sesi gibiydi sanki ama tam çözemiyordum. Elimin üstünde hissetdiğim soğukluk kaşlarımın çatılmasına neden olurken gözlerimi yavaşca açdım.

Bakış açıma elimi tutan Jisoo girdiğinde derin bir nefes aldım, kurtulmuşdum değil mi?

Dur bir dakika! Peki ya Jungkook?

Dilim İle kuruyan dudağımı ıslatdığım sırada başımı önüme çevirdim, Yoongi ile göz göze geldiğimizde çatık kaşları havaya kalkmış ve yanıma gelmişdi.

"İyi misin?"

Sorusuna karşı Jisoo'nun ve odadaki diğer kişilerinde dikkati bana yönelmişdi.

"İyi misin Jen?" sadece başımı sallayıp ağzımı açdım. "Jungkook... O nasıl?" Yoongi hafifce tebessüm etdi, "merak etme gayet iyi"

Derin bir nefes alıp gözlerimi kapatdım, sanırım şimdi uyuyabilirdim, "bir şey istiyormusun?" gözlerimi tekrar açıp Yoongi'e baktım "su" dedim kısaca.

Anında sürahiden bir bardak su doldurup yanıma gelmiş ve doğrulmama yardım etmişdi, elinde tutduğu bardağı dudağıma değdirdiğinde, suyu içip acıyan boğazıma veda etdim.

"Hyung hall etdim, yarın çıkarıp eve götüre biliriz" kapıdan içeri giren Jimin konuşduğunda Yoongi başını sallamışdı.

"Nasılsın jen?" dedi gülümsemeye çalışarak, omuz silkdim, pekde iyi sayılmazdım açıkcası ama en azından yaşıyordum, buna da şükretmek Gerekiyordu.

Aradan geçen bir kaç saatin ardından diğer kızlarda gelmişdi, hepsinin benim için ne kadar endişelendiklerine dair bir sürü şey dinledikden sonra, tam bir haftadır hastanede olduğumu öğrenmişdim.

Tam bir haftadır uyuyordum ama hala yorgundum. "Annen ve baban sürekli seninle konuşmak istedi bir ara istersen az kalsın buraya geleceklerdi son anda ikna etdik" dedi Chaeyoung telefonu bana verirken.

Numarayı basıp aradıkdan sonra, Boğazımı temizleyip sesimi düzgün çıkarmaya çalışarak konuştum. "A-anne"

"Bebeğim iyi misin sesin kötü geliyor sanki?" annem telaşla konuşduğunda titreyen sesime içimden küfür etmişdim.

"Grip olmuşum anne önemli bir şey yok merak etme" dedim kısa kesmeye çalışarak.

"Sana kaç kere şu incecik gecelikleri giyinip evde dolaşma dedim değil mi?! Kendine hiç dikkat etmiyorsun"

Bir kaç dakika boyunca annemin azarını işitip ardından işimin olduğunu söyleyerek kapatmışdım.

Jisoo elinde bir kaç poşet ile içeri girdiğinde bakışlarım onu buldu. "Kıyafetlerini giyindirelim sonra çıkarız" başımı onaylar şekilde sallayıp doğrulduğumda Yoongi odadan çıkmışdı.

Jisoo unnie'nin yardımları ile üstümü giyindiğimde Lalisa eğilip ayakkabılarımı giyindirmişdi.

"Evet artık hazırız hadi şimdi bana tutun ve ayağa kalk" Chaeyoung neşeli tutmaya özen gösterdiği sesi ile yanıma gelip koluma girdi ve yatakdan kalkmamı sağladı.

Ayaklarım sızlıyordu, aynı şekilde bir sürü kemiğim kırılmış gibi hissediyordum.

Odadan çıktığımızda Yoongi yanımıza gelmişdi, "siz çekilin" kızlara hitafen konuşduğunda kaşlarım havaya kalkmışdı. O mu yardım edecekdi.

Kızlar kenara çekildiğinde Hiç beklemediğim bir şey yaparak beni kucağına almışdı.

Ellerimi düşmemek için omuzlarına koyduğumda aramızdaki yakınlık heyecanlanmama neden olmuşdu.

Bakışlarını kısaca yüzümde gezdirip ardından önüne döndü ve yürümeye başaldı.

Sonunda büyük siyah arabaya bindiğimizde beni indirmişdi, açıkcası bir an arabada bile kucağında oturacağım sanmışdım.

Düşüncelerime göz devirip arkama yaslandım, aklımın bir kısmı hala Jungkook'daydı

O neden gelmemişdi?

Durumu çok mu ciddiydi?