Step Brother / 𝐽𝐽𝐾-𝐾𝐽𝑁

4.8

Elimdeki salatalığı doğramayı bitirip hepsini salatanın içine döktüm ardından domates alıp küp küp doğramaya başladım.

Belime dolanan kollar irkilmeme neden olurken boynuma art arda bastırdığı dudakları gülümseme neden olmuşdu. Domatesi bırakıp kağıt havlu ile ellerimi kuruladım ve ona doğru döndüm.

"Ne yapıyorsun?" kollarımı boynuna sardığımda belimdeki elleri sıkılaşmışdı "salata, akşam yemeği için" eğilip açıkda kalan omzumu art arda öpdüğünde boynuma değen saçları gıdıklanmama neden olmuşdu. Kendimi geri çektiğimde benden ayrılmışdı.

Bütün olanların üstünden üç hafta geçmişdi, Yizhuo'nun durumu iyiye gidiyordu, babası hâlâ yanına gitmemize karşıydı ama iyi haberlerini almak bile bize yetiyordu.

Jungkook daha iyiydi Yizhuo'u görmek istiyordu ama babası nedeni ile ona engel oluyorduk, iyileşdikden sonra bir şekilde ikisini buluşdurabilirdik nede olsa.

Jisoo ise hâlâ aynı gibiydi tek farkı iki gün önce aramamı açması ve iyi olduğunu söylemesiydi. Yanına gitmek istemişdim ama yalnız kalmaya ihtiyacı olduğunu ve iyi olduğu zaman yanıma geleceğini söylemişdi.

Yinede kızlar ile sık sık arayıp kontrol ediyorduk. Ve en önemli olan olay Jongin ve çetesiydi, saldırı olayından çok geçmeden Jongin dışında diğerleri yakalanmışdı, onunda bulunması uzun sürmeyecekdi büyük ihtimal.

Yoongi ile bana gelecek olursak şu an tam olarak ne olduğumuzu bilmiyordum ama aramız gayet iyiydi, resmiyete dökmemiş olsak bile şu an sevgili sayılırdık sanırım.

Yüzüme yaklaşıp yanağımdan öpmüş ve kollarını benden ayırmışdı "yardım etmemi ister misin?" başımı iki yana salladım "bitiriyorum zaten" onaylayan bir kaç şey söyleyip mutfakdan çıktığında yarım kalan domateslere döndüm.

Diğerleri bir hafta önce kendi evlerine dönmüşdü burda üçümüz kalıyorduk ama daha ne kadar bu şekilde devam edecekdi bilmiyordum, sonuçta benim bir evim vardı ayrıca ailem Yoongi'yi öğrenip sorarsa ne cevap verecekdim?

Jungkook kardeşimdi onunla aynı evde kalmamda sorun yoktu ama Yoongi ile aramızda bir bağ yoktu.

Domatesleri salata kabına döküp ocaktaki yemeğe döndüm, kapağı açtığım an yüzüme vuran kokusu midemi bulandırmışdı.

Gözlerimi kapatıp bulantı hissinin geçmesini bekledim, son bir kaç gündür kokulara karşı fazla hasas olmuşdum, belkide midemi üşütdüm diye düşünüyordum ama açıkcası aklıma gelen farklı bir ihtimal daha vardı.

Bu ihtimali ne kadar düşünmek istemesemde aklımın bir köşesinde sürekli 'neden olmasın' diyip duruyordu. Bu ihtimalin gerçek olmasına hazır olduğum söylenemezdi açıkcası.

Düşüncelerimden ayrılıp yemeğin altını kapatdım, sofrayı kurdukdan sonra yemeği ve salatayı masaya yerleştip dışarıdakileri çağırdım.

Üçümüz masaya oturduğumuzda yemeğe baktığım an midem yine bulanmışdı, masadan kalıkıp dikkat çekmemeye çalışarak alt katta olan banyoya girip kapıyı kapatdım.

Kusacak gibiydim ama sabahdan beri midem bulandığı için hiç bir şey yememişdim, yüzüme bir kaç kez soğuk su çarpıp aynadaki görüntüme baktım, son günlerde doğru düzgün Yemek yemiyordum yanaklarımın rengi gitmiş gibiydi.

Elimi yüzümü kurulayıp banyodan çıktım ve salona doğru ilerledim, masaya oturduğumda ikilinin meraklı bakışları beni bulmuşdu "bir sorun mu var noona" başımı iki yana salladım "hayır merak etme sadece midem bulandı"

Kaşları hafif çatılmışdı "bir kaç gündür iyi yemiyorsun ondandır, doktora mı gitsek?"

Bütün yemek boyunca Jungkook'un beni hastaneye götürmek ile ilgili konuşmasını dinlemişdim, en sonuda yarın kendim gideceğimi söyleyip ondan kurtulmuşdum, Yoongi ise hiç bir şey söylememişdi.

Aklıma gelen ihtimalin onunda aklına gelmiş olması çok muhtemeldi, belkide bu yüzden susmuşdu. Elimdeki tabakları bulaşık makinesine koydukdan sonra derin bir nefes aldım.

Bütün işim bitmişdi gidip biraz dinlenebilirdim artık, mutfakdan çıkacağım sırada Yoongi'nin önüme geçmesi ile durmuşdum.

Kısık gözleri ile yüzümü inceleyip ardından elimden tutmuş ve yürümeye başlamışdı, büyük ihtimal Jungkook odasındaydı yoksa bu kadar rahat hareket etmezdi.

Jungkook'dan çekinmiyordum ama aramızdaki şeyin adı yokken onun bilmesine gerek yoktu. Üst katta geldiğimizde beni kendi odasına çekiştirip kapıyı kilitlemişdi. Bakışları beni bulduğunda bir süre yüzünü inceledim.

"Bir sorun mu var?" dedim tedirgin bir şekilde aslında ne soracağını gayet iyi biliyordum. "Jennie" dediğinde duraksamışdı sanırım o da sormaya çekiniyordu, yanaklarım şimdiden yanmaya başlamışdı bile.

Dili ile dudaklarını ıslatıp gözlerini kapatdı ve bir süre bekledi "küçük bir ihtimal hamile olabilir misin?"

Finale son iki 👀 son bölümlerde vote yok o yüzden bölümleri bekleteceğim en azından son 10 bölüme bir tane bile vote gelsin istiyorum, bu bölümü kitap 2k olduğu için teşekkür amacıyla atıyorum 💜💔