CANHIRAŞ

2. BÖLÜM

Medya: Norm Ender/ Sadece Dinle

🌌🌌

Babam derin bir nefes alıp konuşmaya başladı. Keşke başlamasaydı.

" Anlatacağım ama lafımı sakın bölme."

Kafamı onaylar şekilde salladım ve dinlemeye başladım.

" Bugün beni hastaneden aradılar. Doğumda çocukların karışmış olabileceğini söylediler. Bizi hastaneye çağırdılar. DNA testi için hastaneye gideceğiz." Başımdan aşağı kaynar sular döküldü.

''Ne? Baba sen ne dediğinin farkında mısın? Nasıl olabilir böyle bir şey?'' ne yapacağımı bilmiyordum. Kafam çok karışmıştı.

" Ne olursa olsun sen benim kızımsın. Hala benim küçük prensesimsin. Bunu hiçbir şey değiştiremez. DNA testi ne çıkarsa çıksın sen benim güçlü kızımsın."

Sürekli böyle tekrar ediyordu. Bunu hem kendi için hem de benim için yapıyordu. Biliyorum. Ağlamaya başladım. Babama gidip sıkıca ona sarıldım.

Poyraz abim "Ne olursa olsun bizim kardeşimizsin. Bunu değil bir kıytırık kağıt parçası feriştahı gelse değiştiremez."

Buruk bir şekilde gülüp hep birlikte sarıldık.

Hastaneye gitmek için kapıya ilerledik. O sırada babam " Hep birlikte gitmeyelim. Baran, Tuna, Can, Ege siz evde kalın çocuklar. Çok kalabalık olmasın."

Hepsi bir ağızdan" Baba" deselerde babam izin vermedi. Annem, ben babam ve poyraz abim evden çıkıp arabaya bindik. Ne hissedeceğimi ne düşüneceğimi gerçekten bilmiyordum.

Kafam çok karışıktı ve midem bulanıyordu. Çok stres olmuştum. Hafiften ellerim titremeye ve içim burkulmaya başladı. Camı açıp derin derin nefes alıp sakinleşmeye çalıştım.

"İyi misin meleğim?"

"Evet, iyiyim baba." ne kadar inanmasa da önüne döndü. Derin bir nefes alıp cama döndüm ve akan yolu izlemeye başladım.

Hastaneye geldiğimizde danışmaya ilerledim ve "DNA testi için gelmiştik. Hangi katta? "

" 5. Kata çıkın sonra sağa dönün orası.''

" Teşekkür ederim. "

5. Kata çıkmak için asansöre ilerledik. Hepimiz çok sessizdik. Asansöre bindik ve hala süregelen sükunetle 5. Katın düğmesine basıp çıkmasını bekledik. 5. Kata çıktık ve ilerleyip sağa döndük.

Odadan içeri girdiğimizde içeride benim yaşlarımda bir kız, orta yaşlarda karı koca, muhtemelen benden küçük bir çocuk ve benden büyük bir adam vardı. Büyük ihtimal abi ve kardeşti. Aslında o kadınla ikimiz benziyorduk. Ağlama isteği gelse de bastırdım. Biz geldikten 5 dakika sonra da doktor içeri girdi.

" Size anlattığım gibi hastanenin arşivini düzenlerken fark ettik. 15 Ekim 2004'te bebekler karışmış olabilir. Böyle bir sebepten dolayı sizden hastanemiz adına özür dileriz."

Karşıdaki adam " Nasıl olabilir böyle bir şey? Sizi dava edeceğim. Nasıl bir sorumsuzluk bu böyle?"

" Beyefendi lütfen sakin olun. Emin olun bunu yapan çalışanımıza gereken yaptırımları uygulayacağız. "

Adam daha da cellendi." Zahmet olacak hiç yapmayın(!)"

"Baba sakin ol. Testi bir yapsınlar." dediğinde babası biraz da olsa sakinleşti.

Doktor bey, gözlerini onlardan çekip karıştığım kızla bana döndü.

"Beni takip edin lütfen."