CANHIRAŞ

12. BÖLÜM

Medya: Çağan Şengül/Küçüğüm

                                🌌🌌

Ağlaya ağlaya uyuyakalmıştım. Kendimi o kadar kötü hissediyordum ki. Çok boktan bir durumdaydım. Olduğum durum içler acısıydı. Keşke uyuyunca her şey geçseydi. Ancak öyle bir şey olmuyordu.

Son bir aydır bunu kafama kazıya kazıya öğretmişti hayat. Bir yandan ailem dediklerimin yaptıkları, öbür yandan biyolojik olan ailem, bir yandan sınavım.

Bir de işe girmem lazımdı. Üstesinden gelebilir miydim bunca şeyin? Ne pahasına olursa olsun en azından kendim için zor da olsa hepsinin üstesinden gelmeliydim.

Boş ve kırık bakışlarımla tavanı izlemeye devam ettim. Hayat enerjimi öyle bir sömürmüşlerdi ki hiçbir şey yapmaya hevesim yoktu. Belki de regl günüm yaklaştığı için böyleydim bilmiyorum.

Telefonum çalınca hiç uzanmadım. Ne de olsa çalar çalar susardı. En sonunda sesi kesilince mutlu olmuşken tekrar çaldı. Oflayıp telefonu elime aldım. Arayana baktığımda Poyraz Bey olduğun gördüm. Artık abi falan demeyecektim. Hepsine ismiyle seslenecektim.

Telefonu sessize aldım. Çağrısına yanıt vermeyecektim. Telefonuma gelen birkaç bildirime bakınca çoğunun Oğuz'dan olduğunu gördüm. Poyraz abimin attığı mesajları üstten okuyunca gözlerim doldu.

"Abartma istersen Akşin. Cansu'da benim biriciğim sen de öyle. Kıskançlık yapma lütfen."

Gibi mesajlar atmıştı. Benim yaptığımı cidden kıskançlık olarak mı görüyordu? Gözyaşlarıma engel olup mesaj yazmaya başladım.

"Gerçekten yaptığım şeylerin kıskançlık olduğunu mu düşünüyorsun? Yazıklar olsun. Beni hiç tanıyamamışsın."

Anında görüldü olunca kalbimin atış sesi kulaklarımda yankılanmaya başladı ve stres oldum.

"Evet Akşin. Şu an Cansu'yu kıskandığın için böyle yapıyorsun. Cansu çok narin bir kız. Senin gibi değil O."

"Benim gibi değil mi? Benim gibi kimse olmasın zaten. Hah anca busunuz hepiniz. Yok Cansu hassas yok Cansu kırılgan. Ben de insanım ya el insaf. Benim de bir kalbim var. Cansu'nun kalbi camdan da benimki tahtadan mı? Kusura bakmayın ben pinokyo falan değilim. Ben de insanım. Hepiniz gibi."

"Kardeşim hakkında doğru konuş Akşin. Evet biraz hassas ve çok kırılgan bir kız. Kıskançlığına bir son vermelisin."

"Yazıklar olsun. Sana abi dediğim, baba dediğim, sarılıp öptüğüm tüm zamanlara, en çok da bana lanet olsun."

Bir şeyler yazıyordu ama bakmadan çıktım. İnanamıyordum şu an. Keşke ölseydim de bunları yaşamasaydım. Biraz daha yatarak ağladım. Ağlamam kesilince banyoya gidip elimi yüzümü yıkayıp aşağı yemek yemeye indim.

Kahvaltımı ettikten sonra odama çıkıp Oğuz'a mesaj attım.

"Kanka ben hazırlanmaya başlayacağım şimdi çıkarız."

"Olur kanka. Kaçta hazır olursun?"

"Aşko 12.00'de buluşalım. Olur mı?"

"Olur gülüm. Görüşürüz."

"Görüşürüzz"

Yazıp gönderdim. O, tek z koymuştu ama ben iki z koymuştum. Bunu boşverip gri eşofman ve gül kurusu sweat alıp giydim. Üstüme de pelüş montumu geçirip çantama telefon, cüzdan, kulaklık gibi eşyalarımı koydum.

Odadan çıkıp aşağı indim. Ayşe teyzeye seslenip haber verdim. "Ayşe teyze ben çıkıyorum."

"Tamam kızım. Dikkat et kendine."