CANHIRAŞ

9. BÖLÜM

Medya: Lia shine/ Aden P2

                                  🌌🌌

Dün sahilden sonra bir eczaneye uğrayıp ilaçlarımı almıştım. Oğuz beni eve bırakmıştı. Ben girince O'da kendi evine gitmişti. Ayşe teyzeyle ne kadar eve gelmesi için ısrar etsek de gelmedi. En sonunda yenilmişlikle vedalaşıp içeri girmiştik. Ayşe teyzeye iyi geceler diyip odama çıkıp yatmıştım.

Dünü hatırlamak istemiyordum. Artık onlarla alakalı hiçbir şey bilmek istemiyordum. Ben bunların hiçbirini hak etmemişim.

Yatağımda uzanarak tavana bakıyordum ve bir de olmazsa olmaz düşüncelerim vardı. Beni hiç terk etmiyorlardı. Ders çalışarak düşünmemeye çalışıyordum fakat dersten kalktıktan sonra akın ediyorlardı.

Artık eskisi gibi değildim. Ne bedenen ne de ruhen. Çok kilo vermiştim ve gözlerimin altı mosmordu. Yaşadıklarım çok ağırdı. Umarım kimse yaşamazdı.

Kahvaltıdan sonra ilacımı içip dinlenmek için yatağıma oturdum. Daha sonra kalkıp ders çalışacaktım. Oğuz'la yarın için sözleşmiştik. Onunla ortak bir yer de buluşup birlikte kütüphaneye geçecektik.

                                  🌌🌌

Çözdüğüm son soruyu da bitirince kalemimi kitabın üstüne koyup vücudumu esnettim. Kaç saattir ders çalışıyordum. Öğlen 12.00'de oturmuştum. Şu an saat 19.00'du.

Biraz yemek yesem iyi olurdu. Ders çalışmaktan yemek yemeyi unutuyordum. Kapım çalınca kapıya döndüm.

"Gel."

"Kızım. Yemeğini getirdim."

"Teşekkür ederim Ayşe teyze."

"Ne demek kızım. Afiyet olsun."

O, odadan çıkınca kitabımı kenara itekleyip yemeğimi koydum. Hala gelmemişlerdi. Artık ne yaparlarsa yapsınlardı. Bir ailem yoktu benim.

Düşüncelerime ara verip telefonumdan 'bu ne amk' açıp yemeğimi yerken izledim. Çok komikti. Artık beni güldüren nadir şeylerdendi.

Yemeğimi bitirince bulaşıkları Ayşe teyzeye vermek için odadan çıktım. Mutfağa inip O'na verdim.

"Eline sağlık Ayşe teyze. Çok lezzetlilerdi."

"Afiyet olsun kızım. Ama daha çok ye. Çok kilo verdin bu sıralar."

"Tamam Ayşe teyzecim. Ben odama çıkıyorum."

"Dur bir çıkma hemen. Kahve yapıyordum. İster misin?"

"Aa çok iyi olur kız. İçerim tabii."

Kahveyi hemen yapıp verdi. Teşekkür edip aldım. Şekerliğe gidip 2,5 çay kaşığı şeker atıp odaya çıktım. Telefonumla oynarken kahvemi içiyordum.

Biraz sosyal medya da dolaştım. Biraz da youtube'dan 'Görkem Karaaslan' izledim. Bu sırada saatte epey ilerlemişti. 21.00'di.

Sıkılınca telefonu yerine bıraktım. Kitabımın arasındaki kağıda gözüm çarpınca elime alıp baktım.

Bu yaz ayında katılacağım şarkı yarışmasının broşürüydü. Onun için ne zamandır şarkı çalışmıyordum. O'na çalışsam çok iyi olurdu. Bize 100 tane şarkı vermişlerdi.

Yarışma günü birini seçip söyleyecektik. Ben hepsine çalışıyordum. Çok kararsızdım. Şarkıyı o zamanki ruh halime göre seçecektim. Telefonumdan şarkılardan birini açıp çalışmaya başladım.

Poyraz abim bana söz vermişti. Hepsi söz vermişti ama en çok Poyraz abim. Eğer gelmezlerse gerçekten kendimi kaybederdim.

                              🌌🌌