CANHIRAŞ

14. BÖLÜM

Medya: maNga & Göksel/ Dursun Zaman

🌌🌌

Sabah uyandığımda ilk iş olarak banyoya gidip işlerimi hallettim. Bugün hafta sonu olduğu için işe gitmeyecektim. Ne kadar aşağı inmek istemesem de kahvaltı için inmem lazımdı. Dolaptan gri eşofman ve beyaz ejderhalı sweatimi alıp giydim. Telefonumu cebime atıp aşağı indim.

Aşağı indiğimde yemek masasında eksik kişiler vardı. Kimseye bakmadan gidip en uca oturdum. Diğerleri de gelince kahvaltıya başladık. Kimse konuşmuyordu. Ben de ses etmeyip hızlıca kahvaltımı yaptım.

"Kızım."

Bana seslendiklerini sanmıyorum. Onların kızı ben değil Cansu idi. Görüntülü falan konuşuyorlardı sanırım.

"Akşin, kızım."

Şaşkınca bana seslenen Murat Bey'e döndüm.

"Daha demin seslendim fakat duymadın sanırım."

"Hayır duydum ancak kızım dediniz. Cansu'ya seslendiğinizi düşündüm. Ben sizin kızınız değilim ne de olsa."

Böyle diyince hepsinin yüzü asılmıştı. Murat Bey ne kadar bozulsa da lafa girdi.

"Biliyorum bazı hatalar yaptık. Yeniden denebiliriz? Ha ne dersin?"

"Bakın Murat Bey ben zaten buraya gelerek size bir şans vermiştim. Sizinle hemen samimi olmayı ben de beklemiyordum ancak böyle davranacağınızı da hiç düşünmemiştim. Bilseydim ölsem de gelmezdim. Ben bunların hiçbirini hak etmedim. Özellikle de sizin bana karşı o sözlerinizi unutamıyorum. Her gece beynimde o anlar canlanıyor. "

Derin nefes alıp devam ettim.

" Oğullarınızın yaptıkları, dedikleri.. Bunlar yenilir yutulur şeyler değil. Cansu'ya böyle davranıldığını düşünün. Ne yapardınız? "

Ben bunu sorunca hepsinin kaşları çatılmıştı. Elleri yumruk olmuştu. Buruk bir şekilde gülüp devam ettim.

"Siz düşünmeye bile dayanamıyorsunuz, ben hepsini birebir yaşadım. Zaten burada çok az zamanım kaldı. Birbirimizi umursamayalım olur mu? Ben doydum size afiyet olsun."

Diyip kalktım. Hepsinin omuzları çökmüştü ve Meral Hanım ağlıyordu. İçimde bir yerler kırılsa da odaya çıktım. Neden geldiğim gün bunları söylememişlerdi de benim canımı o kadar yaktıktan sonra böyle bir şey istiyorlardı benden?

Odaya çıktığımda yatağımın yan tarafına çöküp bir süre ağladım. Telefonumdan saate bakacağım sıra bir sürü bildirimimin olduğunu gördüm. Kaşlarım çatıldı. Tuş kilidini açıp bakınca yüklediğim şarkımın trend videolar listesinde 1. Sırada olduğunu gördüm.

Bu beni çok mutlu etmişti. Şarkım bir sürü dinlenmişti ve abonem artmıştı. Bu beni çok mutlu etmişti. Hesabıma baktığımda para yattığını gördüm. Mutlulukla bir çığlık attım. Bu hayatımda aldığım en güzel haberlerden biriydi.

Yorumlara baktığımda çoğunluk beğenmişti. Bu sevinçle masama geçip hemen ders çalışmaya başladım.

🌌🌌

Ne kadar çalıştım bilmiyorum dersten hizmetli ablanın akşam yemeğine çağırmasıyla kalmıştım. Ayşe teyze kaç gündür yoktu. Ablaya Ayşe teyzeyi sorduğumda torununa bakmak için işten ayrıldığını söylemişti. Ne kadar üzülsem de belli etmedim.

Yemek odasına inip masaya geçtim. Ben inince diğerleri de masaya gelmişti. Ben sessizlik içinde yemeğimi yerken onlar konuşuyorlardı.

"Akşin, kızım. Yarın ailen buraya yemeğe gelecekler. Hem sen de özlemişsindir onları."