ညီ

Part-7

အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရပါလျှင်ထို​ကောင်​လေးကိုသူစိတ်ဝင်စားမိတာအမှန်။ ပြာပြာပြာပြာနှင့်အလွဲလွဲအ​ချော်​ချော်ဖြစ်​နေခဲ့တာ​လေးကိုသူတိတ်တခိုးသ​ဘောကျ​နေခဲ့မိတာပါ။သို့​ပေမဲ့သူ​လေးက​ကျောင်းသားအရွယ်ပဲရှိ​ သေးတာမို့သူ​ကြောင့်ပညာ​ရေးကိုအာရုံမစိုက်နိုင်​တော့မှာစိုးရိမ်​တယ်။ အာ့​ကြောင့်လဲသူ့ဘက်ကသိသာတဲ့ပုံမျိုးသူမလုပ်ခဲ့တာပါ။ ဒါ​ပေမဲ့အရာရာကို​တော့သူလိုက်ပြီးဂရုစိုက်​ပေး​နေတယ်ဆိုတာ....သူ​လေးမသိရှာပါ​လေ။

ထို​ကောင်​လေးသူ့​ ရှေ့ရောက်ရင်ရောက်ရက်ခက်​နေတာကိုသူသိပါတယ်။မသိရ​အောင်သူကဆယ်​ကျော်သက်​လေးမှမဟုတ်ပဲ။အသက်၂၀ ကျော်​နေပြီ။ဘာအထာ​တွေလဲဆိုတာသူသိတယ်။အဲ့​ကောင်​လေးသူ့ကိုကြိတ်ပြီးသ​ဘောကျ​နေတယ်ဆိုတာသူ​ကောင်း​ကောင်းသိတယ်။ပါးစပ်နဲ့ထုတ်မ​ပြောရင်​တောင်အမူအရာ​တွေက​ဖော်ပြ​နေခဲ့တာကိုး။

တည​နေ​တော့ ဟိုတ​​ခေါက်ကpark jimin နဲ့အတူတူလာတဲ့သူငယ်ချင်းလို့ထင်ရတဲ့တ​ယောက်ဆိုင်ကိုမုန့်လာဝယ်ပါတယ်။ ဒီရက်ပိုင်းလဲ​ကောင်​လေးကိုမ​တွေ့တာကြာ​ပေါ့။ဟိုတ​ ခေါက်သူထီး​ပေးလိုက်ထဲက​ပေါ်မလာတာ။ ဒီ​ကောင်​လေးသူများပစ္စည်းပြန်​ပေးရ​ကောင်းမှန်းမသိဘူးလားဆိုပြီးစိတ်ထဲ​တောင်​တွေးမိပါ​သေးတယ်။
အမှန်​တော့ထီးပြန်လိုချင်လို့မဟုတ်..သူ့ဆိုင်မှာထီး​တွေရိုက်ချိုးလို့​တောင်မကုန်...အများကြီး။သူ့ဆိုင်ကိုတနည်းမဟုတ်တနည်းနဲ့​ရောက်လာတက်တဲ့ဆိုင်သူ​လေးကိုသူ​မျှော်မိတာပါ။

ခုလဲသူမ​နေနိုင်​တော့ဘဲ....

"ကျောင်းသား.....တ​ယောက်ထဲလား...ဟို​နေ့ကတ​ယောက်မပါဘူးလား"

အဲ့လို​ပြော​တော့hoseok  တ​ယောက်​နောက်ကိုလှည့်ကြည့်ရင်း....

"မင်းကိုပြော​နေတာ"

"ကျွန်​တော့်ကိုသိလို့လား"

"သိတာ​ပေါ့...park jimin ရဲ့သူငယ်ချင်းမဟုတ်လား"

"ဟုတ်ပါတယ်...ကျွန်​တော့်သူငယ်ချင်းကိုသိ​နေတာလား"

"အင်း...ဟုတ်တယ်"