ညီ

Part-18

ကံကြမ္မာကြီးကဒီလူ့ဒီလူ​တွေကြားထဲမှာလှည့်လည်ရစ်ပက်​နေတာပါ။စုံစည်းရမယ့်အရာနဲ့ခွဲခွာခဲ့ချိန်အရာ နှစ်ခုထဲရယ်။

စုံစည်း​စေချင်​တော့လဲသူပဲ ခွဲခွာခြားနားပစ်လိုက်​တော့လဲသူပါပဲ။

ဘူးလှလှအဝါ​ရောင်​လေးကိုသူ မဖွင့်​သေးပဲစားပွဲ​ပေါ်တင်ကာရေချိုးသန့်စင်လိုက်ပါတယ်။

သူ့ဘဝတ​ကွေ့မှာကြုံခဲ့ရတဲ့အချစ်​ရေးကံမ​ကောင်းမှု​ကြောင့် သူအဲ့ဘက်ကိုပြန်မလှည့်တာဘယ်နှနှစ်ရှိ​​နေပီလဲ။

ခုကျမှကိုယ့်ထက်၂နှစ်ငယ်တဲ့​ကောင်​လေးတ​ယောက်ကဘာ​ပေးရတာညာ​ပေးရတာနဲ့။

စိတ်မဝင်စားဘူးဆို​တော့လဲမဟုတ်ပြန်ဘူး။အဲ့​ကောင်​လေးကို​တွေ့ရင် ပါးစပ်အလိုလိုစကား​တွေထွက်ချင်လာ​​တာကိုပြန်ပြန်ထိန်း​နေရတယ်။

သူ့ရဲ့ဂျစ်တစ်တစ်ပုံကိုကြည့်မရသလိုလိုဖြစ်​ပေမဲ့ တဖက်ကကြည့်ရင်အရည်လဲ့လဲ့မျက်လုံးဝိုင်း​လေး​တွေနဲ့သူ့ကိုကြည့်,ကြည့်​နေတတ်တာ​လေးက က​လေးတ​ယောက်လိုပဲ။ ကိုယ့်ထက်၂ဆ​လောက်ကြီးတဲ့အုပ်မိုးတော့မ​ယောင် ခန္ဓာကိုယ် ကြောင့်တခါတခါလုံခြုံသွားသလိုလို။

သူနဲ့ပက်သက်ရင်စိတ်ခံစားချက် တွေကမတည်ငြိမ်ဘဲ အလိုလို​ပြောင်းမြန်​နေတာအဆန်း။

ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး​တော့ဘူး​လေးကိုသူဖွင့်ဖို့ကတ်​ကြေး​​​လေးရင်အ​ပေါ်ကထပ်ထားတဲ့စက္ကူ​တွေကိုတလွှာချင်း ညှပ်ထုတ်လိုက်ပါတယ်။

ဘူး​လေးထဲကထွက်လာတာထီးဝါဝါ​လေး..။

Jimin တ​ယောက်ချက်ချင်းမျက်​မှောင်ကြုတ်သွားပြီးပါးစပ်က​ရေရွတ်မိတာက.........

"Hyung.....Hyung ရဲ့ထီးပါလား..........ဘယ်လိုဖြစ်လို့ဒီ​ကောင်​လေးဆီ​ရောက်​နေခဲ့တာလဲ..............."

အံ့ဩမှုများနှင့်ပါးစပ်​တောင်မပိတ်​နိုင်​တော့ပါဘူး။ နောက်ထပ် ဘူးလေးထဲမှpostcard လေး...။ postcard လေးကိုလှန်ကြည့်လိုက်​တော့အထဲကစာ​လေးက......။

   ~~ကျွန်​တော့်ကိုမှတ်မိ​ပေးပါ​နော်~~

"ဟင်....ကျွန်​တော့်ကိုမှတ်မိ​ပေးပါတဲ့လား....."