"ကလင်.....ကလင်...."(ဖုန်းမြည်သံ)
"ဟယ်လို...အမိန့်ရှိပါ"
"အမယ်....ယဥ်ကျေးလိမ္မာကျောင်းဆင်းထားတာလား"
"ဟင်....ဒီအသံ...ho. ..hoseok မလား"
"မင်းမှတ်မိသားပဲ......"
"မင်းအသံမှမမှတ်မိရင်မင်းသူငယ်ချင်းမလုပ်တော့ဘူး...ငါ့ဖုန်းကိုဆက်လဲရတာပဲ....ဘာလို့company ဖုန်းကိုဆက်?"
"မင်းဒီအချိန်company မှာရှိမယ်မှန်းသိလို့....အလုပ်တွေအရမ်းကြိုးစားနေတဲ့park jimin တို့ရုံးချိန်ကိုယ်ပိုင်ဖုန်းမသုံးဘူးဆိုတာသိနေတယ်လေ"
"ေအးပါကွာ...လေသံကတော့အရင်တိုင်းပဲနော်....ဘယ်တော့ပြန်လာမှာလဲ...မြန်မြန်ပြန်လာတော့....ငါတို့အရင်လိုပေါက်ကရတွေမလုပ်ရတာကြာပြီ"
"အေး....ခုဖုန်းဆက်ရတဲ့အ ကြောင်းရင်းပြောမယ်လေ....နောက်၂ရက်လောက်ဆိုငါပြန်ရောက်မယ်...မင်းကတအားတွေကြိုးစားပြီးအောင်မြင်နေတယ်လို့ကြားထားတယ်...ငါမင်းcompanyမှာအလုပ်ဝင်မလို့...ငါ့ကိုတနေရာလောက်လုပ်ထားပေးကွာ"
"အမ်...လုပ်ပေးတာကလုပ်ပေးလို့ရတယ်....မင်းဟာမင်းထောင်လဲရတာ...မင်းအဖေအရင်းအနှီးထုတ်ပေးမယ့်ဟာ...အဲ့မှာလဲcompanyအပိုင်တွေရှိနေတာကိုဘာလို့"
"ဟုတ်တယ်....သိတယ်...ငါပြန်ရောက်ရောက်ချင်းအလုပ်တွေကိုအရမ်းကြီးမrunချင်သေးဘူး....အေးဆေးပဲနေချင်တယ်....အေးဆေးနေရင်းအလုပ်လေးလုပ်ရင်းပေါ့....ကိုယ်ပိုင်ဆိုအုန်းစားရမှာ....မင်းလဲသိတာပဲ....နောက်ပြီးလုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံလေးရအောင်ဆိုတဲ့သဘောပေါ့ကွာ..."
"အင်း....ရပါတယ်"
"ပြီးတော့မင်းလိုလူဆီမှာလုပ်ရမှာပိုတောင်ပျော်သေး"
"အေး...အေးပါကွာ"
"အော်....ဒါနဲ့...မင်း yoongi hyung နဲ့အဆက်အသွယ်ရသေးလား...."
"မင်းဘာလို့လွန်ခဲ့တဲ့၆နှစ်ကအ ကြောင်းပြန်ပြောနေရတာလဲ"
"အာ....sorry ငါသိတယ်.....မင်းမကြိုက်မှန်း....ငါကဒီအတိုင်းသိချင်လို့မေးတာပါ....အဆက်အသွယ်မရဘူးလို့ပဲမှတ်ထားလိုက်မယ်"
YOU ARE READING
ညီ
Fanfictionစာဖတ်သူအပေါင်းဒါဒါတို့ရေ.... အပြင်မှာစာရေးဖူးပေမဲ့wattpadမှာတော့တခါမှမရေးဘူးတော့ဖတ်မဲ့သူရှိပါ့မလားစိုးရိမ်ပါတယ်..Professional မဟုတ်တဲ့အတွက်လိုအပ်ချက်တွေရှိကောင်းရှိနိုင်ပါတယ်..ဖတ်မဲ့သူဦးရေများရင်စာရေးရတာအားရှိတာမို့လို့ပါ.... Thanks 💜💜 ...
