ညီ

Part-29 (Part-1)

အေးမြတဲ့ October ကုန်ခါနီးNovember ကို​ရောက်ရှိ​ တော့မည်မို့ ဆောင်း၏အ​ငွေ့အသက်​တွေစတင်ခံစား​နေရပြီ။​​အေးလွန်းသည်လည်းမဟုတ်။ အေးမြမြရှိရုံ အ​ငွေ့အသက် တို့ကပက်ဝန်းကျင်မှာ လွမ်းခြုံ​နေသည်မို့ အလိုလို လန်းဆန်းပြီး နေ၍ထိုင်၍ပင်အ​တော်​ကောင်း​နေသည်။

အလွန်ကိုငြိမ့်​ညောင်းသာယာလွန်းသည့် အငွေ့အသက်နှင့်အတူ ယ​နေ့သည်လဲ ချစ်ရသူနှင့်တ​နေ့တာ ကိုကုန်ဆုံးရမှာမို့ တွေးကြည့်လျှင် တ​မြေ့​​မြေ့ ပြုံး​ပျော်ရသည့် အ​ခြေအ​နေမျိုးပင်ဖြစ်သည်။

ဘယ်​လောက်ချစ်လဲ​မေးရင် ဖြေစရာမရှိ။ ဘာလို့ အဲ့​လောက်ချစ်လဲ​မေးရင်လဲ ဖြေစရာကမရှိပြန်။ သူ့​အတွက်အရိုးရှင်းဆုံးက အဲ့အ​​ဖြေ​တွေလိုအပ်မ​နေပါဘူး။ ဘာမှတိုင်းထွာလို့မရ,မျက်စိနဲ့မမြင်နိုင်,အဆုံးဆိုတာ မရှိတဲ့ ထာဝရ​တွေရဲ့အလွန်ထိ ချစ်တယ်ဆိုတာ အ​ကောင်​ပေါက်​လေးသိဖို့ အမြဲကြိုးစားနေမည့်သူမျိုး။

တန်ဖိုးထားလွန်းလို့ ,တွန့်တိုလွန်းလို့ ရူးပြီး​သေသွားရပါတယ် ဆိုလျှင်လူကြားမ​ကောင်းမှာစိုးလို့ ကိုယ့်ဘာကိုယ်မနဲ က္က​န္ဒြေ ဆယ်ထားရတာ။

"သား Jeon အ​စောကြီးပါလား"

အိပ်မှုံစုတ်ဖွား မျက်မှန်တပ်ရင်း အခန်းထဲမှထွက်လာ​သော အိမ်​တော်ထိန်းကြီး​တောင်မျက်လုံးမျက်စံပြူးသွား​​လေခြင်း။သူဘယ်နှခါဒီလိုအချိန်​စောထဖူးလို့လဲ။

"ဟုတ်တယ်..ကျွန်​တော် စောနိုး​နေတာ"

အမှန်က ​ ပေါက်ထွက်မတက် ရင်ခုန်လွန်းလို့ညကတည်း အိပ်မရတာလို့ ဝန်ခံစမ်းပါ Jeon Jungkook ရာ။လိမ်တာကြီးက အသိသာကြီး။ကိုယ့်ဘာကိုယ်​တော့ရယ်ချင်မိသား။

ချိန်းထားသည်မှာ နေ့လည်​​လောက်မှ။ နိုး​နေတာက​ဝေလီ​ဝေလင်း။ဟုတ်​နေပြီ။

လသာခန်းကိုထွက်လိုက်, အောက်ထပ်​ပြေးဆင်းလိုက်, အခန်းထဲပြန်ဝင်လိုက်, ဗိုက်ဆာသလိုလို တခုခုပဲစားချင်​နေသလိုလို, ရှေ့​လျှောက်​နောက်​လျှောက် ခေါက်တုံ့​ခေါက်ပြန်, ခြံထဲဆင်းပြီး ပန်းပင်​လေး​တွေကိုဆိတ်လိုက်, ခြွေလိုက် ဂနာ​တွေမငြိမ်။
ဝမ်းလျားထိုးပြီး ဒိုက်ထိုးလိုက်,ခုန်လိုက်နှင့် ဘာမှ​တောင်ကိုင်လို့မထိ။