Liza

1.

"Λιζαααα" άκουσα την φωνή της μαμάς μου από τον κάτω όροφο.

Αναστέναξα και εγυρα πίσω το κεφάλι μου ακουμπώντας το στην πλάτη της καρέκλας.

"Κατέβα να φάμε" ξανά φώναξε και σηκώθηκα ενώ πέταξα το στύλο στο γραφείο μου.

Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου και έπεσα μούρη με μούρη με την αδερφη μου.

Η αδερφη μου ήταν 15 χρονων. Είχαμε ένα χρόνο διαφορα. Και όχι μόνο. Δεν είμασταν καθόλου ίδιες ούτε στον χαρακτήρα ούτε στο ντύσιμο ούτε πουθενά.

Η αδερφη μου ήταν πιο κουλ. Την ήξεραν τα περισσότερα παιδιά στο σχολείο και έκανε παρέες πιο εύκολα από ότι εγώ.

Εγώ από την άλλη είχα μια κολλητη την Ξένια με την οποια κάναμε παρεα από το δημοτικό. Μόνο που εκείνη είχε ζωή. Επισης θέλαμε και οι δυο να συγκεντρωθούμε στο διάβασμα για να περάσουμε στα καλύτερα πανεπιστήμια. Ναιπ! Αυτή ήταν η ζωή μου. Βαρετή.

Κατέβηκα τις σκάλες του σπιτιού με την αδερφη μου να με ακολουθεί και καθήσαμε στο τραπέζι της κουζίνας να φάμε όλοι μαζί.

Η μαμά μου έφτιαχνε πάντα μουσακά το Σάββατο και ψάρι την Κυριακή.

Ευτυχώς που ήταν Σάββατο σήμερα.

Καθήσαμε και αρχίσαμε να τρώμε κατευθυαν λες και είχαμε να φάμε 10 χρόνια.

"Μαμά μπορώ να βγω έξω με την παρεα μου σήμερα; Θα πάμε σινεμά. Παίζει μια φοβερή ταινια" ειπε η Ελισαβετ και κοίταξε την μαμά.

"Να πας αγάπη μου. Να προσεχείς όμως" ειπε η μαμά και συνέχισε να τρωει.

"Εσυ Λιζα τι θα κανείς σήμερα;" με ρώτησε η μαμά ενώ την κοίταξα για ένα δευτερόλεπτο.

"Θα κάτσω να τελειώσω το διάβασμα μου" ειπα και συνέχισα να τρώω.

"Γιατί δεν βγαίνεις με την Ξένια;" με ρώτησε και ρολαρα τα μάτια μου.

"Θα βγει με το αγόρι της" ειπα αδιάφορα

"Μέχρι και η Ξένια έχει αγόρι" ειπε σιγανά η Ελισαβετ αλλά την άκουσα. Την αγριοκοιταξα και ημουν έτοιμη να της τα χώσω αλλά μας διέκοψε ο μπαμπάς.

"Ελααα ηρεμήστε. Καλά κάνει η Ξένια και έχει αγόρι. Λιζα μου καλά κανείς που διαβάζεις αλλά βγες και μια βόλτα" ειπε ο μπαμπάς.

Ουαου! Ο μπαμπάς μου ειπε να βγω έξω.

Πρόοδος...

"Μπα" απάντησα και συνέχισα να τρώω το φαγητό μου.