Liza

14.

"Δεσποινίς White;" ειπε η καθηγήτρια και ξυπνησα από τον λυθαργο μου.

"Συγγνώμη" ειπα και γύρισα μια σελίδα του βιβλίου που είχα ανοιχτό μπροστά μου.

"Τι έπαθες;" με ρωτησε η Ξενια ψυθιριστα και την κοίταξα.

"Θέλω δουλειά ρε μαλακα" ειπα στον ίδιο τόνο και εγώ και ανασηκωσε τους ώμους της.

(...)

"Πάμε για καφέ;" με ρωτησε ο Μάνος και εγώ έγνεψα καταφατικά.

"Έχω άλλη μια ώρα" ειπε η Βετα και την κοίταξα με αγελαδίσιο βλέμμα.

"Κάνε κοπάνα. Δεν θα παθεις τίποτα. Έχεις 20 απουσίες" ειπα και χαμογέλασε ενώ φύγαμε από το κτήριο του σχολείου.

Πήγαμε στην καφετέρια που δούλευε η Ξενια και εγώ, κάποτε, και καθήσαμε στο γνωστό μας τραπέζι.

Η Ξενια μας σέρβιρε τους καφέδες μας και έφυγε για να πάει άλλη παραγγελία.

"Λοιπόν μωρό μου; Πότε θα αρχίσεις να κανείς αιτήσεις για τα κολλέγια;" ρωτησε ο Μάνος και ήπια μια γουλιά από τον καφέ μου.

"Από Σεπτέμβριο. Κάτσε να περάσει το καλοκαίρι να φύγει και η δευτερα λυκείου και βλεπουμε" ειπε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.

"Εσυ μικρη για ποιο πανεπιστήμιο λες;" ρώτησα την Βετα.

"Η αληθεια είναι ότι μετά από αυτά που μάθαμε δεν θέλω να πάω και τόσο Νέα Υόρκη" ειπε η Βετα  και την κοίταξα παράξενα.

"Βετα μου έγιναν πριν χρόνια όλα αυτά. Έχει περάσει τόσος καιρός" ειπα αλλά φάνηκε ανένδοτη.

Καλά έχει χρόνο να αποφασίσει ακόμα...

"Παω τουαλετα" ειπα και σηκώθηκα από το τραπέζι.

Ανέβηκα τα σκαλιά για να πάω προς την τουαλετα και κοπάνησα σε έναν κυριο.

Ωραιος μπρο...

"Χίλια συγγνώμη" ειπα και σήκωσα το βλέμμα μου για να τον κοιτάξω.

Ήταν αυτός που μου εδεινε 10€ τιπς...

"Ωχ γεια σας τι κανετε;" ειπα και μου χαμογέλασε.

"Πολύ καλά εσυ;" με ρωτησε

"Και εγώ καλά είμαι" ειπα και πήγα να ανέβω τα υπόλοιπα σκαλιά γιατί ήμασταν μέσα στην μέση.

"Δεν δουλεύεις πια εδώ; Γιατί δεν σε έχω δει" ειπε ο κύριος του οποίοι δεν θυμάμαι το όνομα.