"Λιζα....σου έχω φτιάξει πρωινό"
"Λιζααααα"
Άνοιξα τα μάτια μου και πρώτο πράγμα που είδα ήταν η αγουροξυπνημένη μούρη της Βετας.
"Καλημερα και σε εσένα" της ειπα και μου μουγκρισε.
"Τι ώρα είναι;" με ρώτησε ενώ βγήκε από το δωματιο μου.
Γύρισα πλευρό και πηρα το κινητό στα χέρια μου. Το άνοιξα και είδα την ώρα. Αφού με τύφλωσε η φωτεινότητα ως συνήθως.
"9:15" της φαναξα για να με ακούσει και τεντώθηκα κάτω από τα παπλώματα.
"Έχεις ετοιμάσει πράγματα;" με ρώτησε φωναχτά και μετά θυμήθηκα ότι 9:30 θα ερχόντουσαν οι άλλοι.
"Ρε μαλακα Βετα. 9:30 η ώρα θα έρθουν οι άλλοι να μαζευτούμε" της ειπα και μπηκε σοκαρισμένη μέσα στο δωματιο μου.
"Πλάκα κανείς" ειπε και την κοίταξα με το ένα ματι μου κλειστό και τα μαλλιά μου ακόμα σε αλογοουρά. Αυτή την φορά όχι και σε τόσο καλή κατάσταση.
"Αμαν ρε μαλακα Λιζα" ειπε και άρχισε να τρέχει πάνω κάτω πανικόβλητη στο σπίτι.
Κούνησα κοροϊδευτικα το κεφαλι μου πάνω κάτω και σηκώθηκα αργά από το κρεβατι μου. Εβαλα παντόφλες και πήγα στο μπανιο να πλύνω το πρόσωπο μου τα δόντια μου και να βαλω κρεμα.
Αφού τα έκανα όλα αυτά τα εβαλα σε ένα τσαντάκι μαζί με την πούδρα το κονσιλερ την μάσκαρα και το γκλος μου και τα πήγα στο δωματιο μου.
Να σημειωθεί ότι η Βετα ακόμα έτρεχε πανικόβλητη.
Άνοιξα μια μεγαλούτσικη τσάντα που είχα εβαλα κάτω κάτω το τσαντάκι αυτό και από πάνω εβαλα δυο αλλαξιές. Ενα κολλητό τζιν μπλε με ένα άσπρο πουλόβερ και το χαμηλοκάβαλο τζιν μου με ένα φούτερ από πάνω. Εβαλα μέσα επίσης ένα μαγιό και τα εσώρουχα μου και έκλεισα την τσάντα.
"Ρε Λιζα είναι 9:25 τελειωνε" φώναξε η Βετα μπαίνοντας στο δωματιο μου.
"Κοπέλα μου πας καλά; Μέχρι να μαζευτούνε όλοι έχουμε μισή ώρα μπροστά μας" της ειπα και άφησα την τσάντα στο πάτωμα.
Έβγαλα από την ντουλάπα ένα φούτερ και ένα κολαν και τα φορεσα. Εβαλα μακριές άσπρες κάλτσες και τα Air Force μου και έλυσα το μαλλι μου από τον χθεσινό κότσο.
Τα έπιασα πάλι σε ένας ωραιο messy bun και άφησα δυο τουφακια στο πλάι.
Πηρα την τσάντα στον ώμο μου και το κινητό μου και κατέβηκα κάτω.

ВЫ ЧИТАЕТЕ
Liza
Любовные романыΠοιος στην χάρη μου! Το όνομα μου είναι τίτλος βιβλίου. Ναι λοιπόν με λένε Λιζα. Ειμαι 16 χρονων και είμαι ένα ακόμα σπασικλακι σε ένα συνηθισμένο σχολείο. Μια μέρα όμως αλλάζει αυτό γιατί πολύ απλά κάνω παρέες. Πως έγινε αυτό; Ούτε εγώ το κατάλαβα...