"Και καπως έτσι έχω καταλήξει εδώ πέρα" ειπα την τελευταία πρόταση μου αφού μονολογούσα για αρκετή ώρα μέχρι να της εξηγήσω πως έχουμε τα πράγματα.
"Συγγνώμη, αυτός ο Νέιτ ποσό μαλακας είναι;" με ρώτησε και γέλασα ειρωνικά ενώ γουρλωσα τα μάτια μου.
"Πολύ" απάντησα και τυλίχτηκα με την κουβερτούλα που είχα έξω στο τραπέζι.
"Να σου πω, δεν πάμε μεσα γιατί βραδιάζει και βγάζει ψυχρά" την ρώτησα και εκείνη σηκώθηκε από την καρέκλα της τρέχοντας και μπηκε μέσα στο σπίτι.
Χαμογέλασα και δίπλωσα τις κουβερτούλες που άφηνα έξω στο τραπέζι.
"Πάμε για κάνα ποτακι; Νομίζω το χρειάζομαι" ειπε η ναταλια και έγνεψα καταφατικά.
"Αλλά πρέπει να πάω σπίτι να αλλάξω πρωτα" ειπε και ρολαρα τα μάτια μου.
"Μπορείς να φορέσεις ότι θέλεις από την ντουλάπα μου ούτως η άλλως το ίδιο σωματότυπο έχουμε" ειπα και πήγα στο δωματιο μου με την ναταλια να με ακολουθεί.
Άνοιξα την ντουλάπα μου και γουρλωσε τα μάτια της.
"Ο χριστος και η Παναγία. Τι είναι όλα αυτά;" ειπε ενώ κοίταζε ένα ένα τα φορέματα που είχα.
"Πάρε οποίο θέλεις" της ειπα και τράβηξε από την ντουλάπα ένα ωραιο μαύρο κολλητό κοντό φόρεμα που είχα, γεμάτο πέρλα. Κυριολεκτικά ήταν σαν ντίσκο μπάλα.
"Θα σου πηγαίνει υπέροχα. Δοκίμασε το" ειπα και άρχισε να βγάζει τα ρούχα της ενώ εγώ κοίταζα ακόμα την ντουλάπα.
"Ugh...δεν ξέρω τι να βαλω" ειπα και έπιανα ένα ένα τα ρούχα για να δω πιο μαρεσει.
"Γιατί δεν βάζεις το κόκκινο;" με ρώτησε και μου έδειξε ένα κόκκινο που είχα στην ντουλάπα μου το οποίο ναι μεν ήταν ωραιο φόρεμα, καπως δεν μου κολαγε.
Αλλά ένα άλλο κόκκινο φόρεμα μου έκανε το κλικ.
Ήταν σαν κορσές στην μέση και στο στήθος και από κάτω τελειωνε σε μια κολλητη φουστιτσα, το οποίο συνδύασα με μαύρες ψηλές μπότες με ψιλο τακούνι.
Η ναταλια φόρεσε το μαύρο φόρεμα με κόκκινες γόβες, πήραμε τα ψιλά μπουφανακια και βγήκαμε έξω από το σπίτι μου τραγουδώντας.
"Θέλω να γίνω μουνι σήμερα" ειπε και γέλασα.
"Κανόνισε να ξερνάς σαν γατι" ειπα και γελάσαμε καθώς βγήκαμε από το ασανσέρ της πολυκατοικίας.
YOU ARE READING
Liza
RomanceΠοιος στην χάρη μου! Το όνομα μου είναι τίτλος βιβλίου. Ναι λοιπόν με λένε Λιζα. Ειμαι 16 χρονων και είμαι ένα ακόμα σπασικλακι σε ένα συνηθισμένο σχολείο. Μια μέρα όμως αλλάζει αυτό γιατί πολύ απλά κάνω παρέες. Πως έγινε αυτό; Ούτε εγώ το κατάλαβα...