Liza

30.

"Καλώς ηρθες Λιζακι μου" ειπε και μπούκαρε μέσα στο σπίτι ενώ κοίταζε τριγύρω.

"Ξανά ρωταω τι θες εδώ;" ειπα με πιο αυστηρή φωνή.

"Ήρθα να δω την αγαπημένη μου ανήψια" ειπε και σήκωσα το φρύδι μου.

"Και ποιος σου ειπε ότι εγώ θέλω να σε δω;" του ειπα επιθετικά και σταύρωσα τα χέρια μου κάτω από το στήθος αφού έκλεισα την πόρτα πίσω μου.

"Ελα μην κανεις έτσι. Προσπαθώ να φτιάξω την σχέση μεταξύ μας" ειπε και χαμογέλασα ειρωνικά.

"Μια χαρά είναι η σχέση μας και έτσι" ειπα και πηρα την κουβερτούλα από τον καναπέ και ξεκίνησα να την διπλώνω.

"Θέλω να σε βγάλω έξω για φαγητό σήμερα" ειπε και γέλασα ειρωνικά.

"Όχι αληθεια λέω" ειπα και τον κοίταξα στα μάτια αφού άφησα πάνω στον καναπέ την κουβέρτα.

"Δεν με νοιάζει. Δεν θέλω να βγω μαζί σου" ειπα και εκείνος έκατσε στον καναπέ αναπαυτικά.

"Λιζακι αληθεια νιώθω άσχημα για ότι έγινε μεταξύ μας. Και θέλω να επανορθώσω. Είμαι θείος σου. Είμαι το αίμα σου" ειπε και αηδίασα.

"Με τόσα που έχεις κάνει στους γονείς μου και σε εμένα δεν θέλω να σε ξανά δω μπροστά μου. Και τώρα αν δεν σε πειράζει είμαι κουρασμένη θέλω να κοιμηθώ" ειπα και πήγα στην εξώπορτα ανοίγοντάς την διάπλατα ώστε να φύγει.

Εκείνος δεν κουνήθηκε για κάποια δευτερόλεπτα. Απλά καθόταν και με κοίταζε.

Του γουρλωσα ελάχιστα τα μάτια μου μπας και πιάσει το νόημα και σηκωθεί να φύγει.

Σηκώθηκε αγανακτησμενος και ξεφυσηξε.

"Αν με χρειαστείς κάτι θα είμαι εδώ τριγύρω. Απλά πάρε με τηλέφωνο" ειπε και βγήκε έξω από το σπίτι.

"Δεν θα χρειαστώ κάτι" ειπα και του έκλεισα την πόρτα στην μούρη.

Μα που σκατα έμαθε κιόλας που μένω;...

(...)

Οι μέρες πέρασαν βαρετά. Είχαν ξεκινήσει τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο και είχα πάρει πολύ ζεστά το θέμα των σπουδών. Όποτε διάβαζα ασταμάτητα και πήγαινα γυμναστηριο. Επίσης ασταμάτητα.

Ο Λουκάς δεν με είχε ξανά ενοχλήσει από εκείνη την ημέρα.

"Κυρία White" φώναξε κάποιος από πίσω μου και γύρισα να τον κοιτάξω.