Liza

29.

Τα σχολεία είχαν αρχίσει κανονικά. Είχαμε μπει πλέον σε πλήρη πρόγραμμα. Την τελευταία φορά που μίλησα με τον Νέιτ ήταν τότε στην καφετέρια.

Του ειπα ότι είναι μαλακας και σηκώθηκα και έφυγα.

Η παρεα στο σχολείο εσπασε.

Είχε μείνει μόνο ο Χρήστος και ο αντρεας με τους οποίους έκανα κολλητη παρεα πλέον. Και η Βετα το ίδιο μαζί με τον Φίλιππο οι οποίοι ηταν στο ίδιο τμήμα.

(...)

Είχε περάσει ένας χρόνος.

Σε μια εβδομάδα έφευγα.

Περασα στο New York College. Τα πράγματα μου ήταν όλα ετοιμα στο σαλόνι. Ο μπαμπάς τα έβαζε στο αμαξι, η βετα επερνε ότι ρουχο είχα αφήσει στην ντουλάπα και η μαμά μου έκλεγε.

Κατέβηκα κάτω αφού κοίταξα τελευταία φορά το δωματιο μου.

"Το κοριτσάκι μου, έκλεισε τα 18 και φεύγει κιολας από το σπίτι" ειπε η μαμά ενώ βούρκωσε για άλλη μια φορά.

"Μαμά 6 ώρες είναι η Νέα Υόρκη. Ελάτε όποτε θέλετε να με δείτε. Δεν πάω στην εξορία" ειπα

"Καλά καλά. Θα γινεις μάνα και θα με καταλάβεις" ειπε κλαψουρίζοντας και βγήκαμε όλοι από το σπίτι να με αποχαιρετήσουν στο αμαξι.

"Όταν τακτοποιηθεις θα σου στείλουμε και το αμαξι σου" ειπε η μαμά και χαμογέλασα.

"Να προσεχείς και ότι χρειαστείς να πάρεις την Χριστίνα ή τον Γιάννη" ειπε η μαμά και της έπιασα το χερι.

"Θα προσέχω μαμά μου. Θα μου λείψετε παρά πολύ" ειπα και την αγκάλιασα δυνατά.

"Εσυ μικρη σταματά να παίρνεις αλλά ρούχα μου" ειπα ενώ κοίταξα την Βετα.

"Καλά καλά" ειπε βουρκώνοντας και με αγκάλιασε σφυχτα.

"Ελα μωρε σε έναν χρόνο θα είμαστε μαζί" ειπα για να την καθυσηχασω.

"Άντε θα χάσουμε το αεροπλάνο πάμε" ειπε ο μπαμπάς και έδωσε ένα πεταχτό φιλί στην μαμα πριν μπει στο αυτοκίνητο.

"Αύριο θα είμαι πίσω. Ήρεμα εσείς" ειπε ο μπαμπάς για να πειράξει την μαμά και εκείνη χαμογέλασε ενώ μπήκαμε και οι δυο στο αμαξι.