Liza

26.

"Αχχχ σπίτι μου σπιτάκι μου" ειπε η μαμά όταν κατεβήκαμε με τις βαλίτσες από το αμαξι που είχαμε νοικιάσει.

"Η θεια και ο θείος που είναι;" ρώτησε η Βετα την μαμά.

"Έχουν παει για φαγητό" ειπε η μαμά και πήγαμε να βολέψουμε κάπου τα πράγματα μας στα δωμάτια.

Το σπίτι ήταν αρκετά μεγάλο όποτε μας χωρούσε όλους. Και εμάς και τον θείο Αχιλλεα με την Γιασμίν και την ελενη με τον Μάικ (η κόρη και ο γιος του Αχιλλεα και της Γιασμίν) και τον Γιάννη με την Χριστίνα και τον βασιλη.

...

"Τι θέλετε να κάνουμε;" ρώτησε ο μπαμπάς ενώ κάτσαμε στο σαλόνι.

"Πάμε και εμείς για φαγητό;" ρώτησε η μαμά και γνεψαμε όλοι καταφατικά.

Η αλήθεια είναι πως η κοιλια μας επαιζε ταμπούρλο από την πείνα.

Πήραμε τηλέφωνο τους θείους και τους ρωτήσαμε σε ποιο μαγαζί κάθονται.

Αφού μας είπαν πήγαμε με τα πόδια στο μαγαζί το οποίο δεν ήταν πολύ μακρυα από το σπίτι. Το μόνο κακό βέβαια ήταν ότι είχε ανηφόρα στον γυρισμό και η ζέστη δεν υποφερόταν και πολύ.

Με το που μας είδαν όλοι τρέξανε να τους αγκαλιάσουμε. Οι μισοί γελάγανε οι μισοί κλαίγανε. Δεν μπορώ να τους καταλάβω.

...

"Αχ ποσό χαιρομαι που έχουμε έρθει όλοι μαζί στο νησί πάλι!" ειπε η Χριστίνα ενώ είχε βουρκώσει.

"Ρε παιδιά να το κάνουμε καθε καλοκαίρι αυτό" ειπε η θεια Γιασμίν και χαμογελασαμε όλοι.

"Εγώ λέω να το καθιερώσουμε" ειπε ο θείος Αχιλλέας και όλοι συμφωνήσανε ενώ σήκωσαν το ποτήρι τους ψιλά και τα τσουγκρισανε.

(...)

Τι να βαλω τώρα;...

"Λιζα τι θα βάλεις;" με ρώτησε η Βετα και ήρθε στο δωματιο που κοιμομουν κάθε χρόνο εγώ.

"Δεν ξέρω. Λέω αυτό το λευκό το φορεμα. Εσυ;" της ρώτησα ενώ παράλληλα της έδειχνα και το φορεμα που θα έβαζα.

"Και εγώ σε λευκό έλεγα αλλά δεν ξέρω" ειπε η Βετα ενώ πήγαμε προς το δωματιο της για να την βοηθήσω να διαλέξει.

"Τι θα βάλετε;" ρώτησε η ελενη ενώ μπηκε στο δωματιο της Βετας.

Κοιτάχτηκα με την Βετα στιγμιαία και χαμογελασαμε και οι δυο.