Liza

25.

Η ημέρα ήταν Παρασκευή.

Η διάθεση της Ελισαβετ ήταν επίσης σαν την μεγάλη Παρασκευή εδώ και μια εβδομαδα.

Καθόμουν στο δωματιο μου και είχα αδειάσει όλη την ντουλάπα μέσα στην βαλιτσα μου.

Πηρα μια μεγάλη βαλιτσα λες και θα έπαιρνα το σπίτι όλο μαζί μου.

Ο μπαμπάς και η μαμά είχαν φτιάξει ήδη τις βαλίτσες τους και είχαν φύγει για δουλειά από το πρωί.

Όπου να ναι θα γύριζαν.

"Λιζα μπορείς να πάρεις μαζί σου το μωβ μαγιο να το φορέσω;" με ρώτησε η βετα με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα καθώς μπηκε στο δωματιο μου.

"Στο έχω αφήσει πάνω στο κρεβατι σου ήδη" ειπα και ψιλο χαμογέλασε.

Καιρό είχα να την δω να χαμογελάει.

Η Βετα βγήκε από το δωματιο μου και εγώ συνέχισα να φτιάχνω την βαλιτσα μου.

-ήχος μηνύματος-

Νέιτ:
Είμαι απέξω. Μπορώ να σε δω για λίγο;

Πάγωσα με το που είδα το μήνυμα.

Μετά από 1 μήνα περίπου μου στελνει μήνυμα; Τι ακριβώς θέλει;

Φορεσα τις παντόφλες μου και βγήκα έξω τρέχοντας.

Γιατί τρέχω;...

Όταν το συνειδητοποίησα ότι τρέχω πήγα με αργό βήμα.

Άνοιξα την πόρτα και κοίταξα αριστερά και δεξιά για να δω που ήταν.

Τον είδα στεκόταν στον καπο του αυτοκινήτου λίγο πιο πέρα από το σπίτι μου και με κοίταζε.

Βγήκα από την εξώπορτα του σπιτιού και πήγα προς το μέρος του.

Κρατούσε τα κλειδια του αμαξιού του ανάμεσα από τα πόδια του και είχε σκυμμένο το κεφάλι του.

Φορούσε κοστούμι όποτε κατάλαβα ότι ήταν δουλειά.

Τι κούκλος Παναγία μου...

Όταν κατάλαβε ότι στεκόμουν μπροστά του σηκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε.

"Γεια" ειπε σχεδόν χαμογελώντας.

"Γεια" απάντησα και εβαλα μια τούφα από το μαλλι μου πίσω από το αυτί.

"Τι κανείς;" με ρώτησε

"Καλά εσυ;" του απάντησα

Μάλλον έτσι θα το πάμε...