Οι μέρες πέρασαν γρήγορα και είχαμε γυρίσει στο σπίτι μας πλέον. Είχαμε βγει για καφέ. Εγώ, ο Μάνος, η Βετα, ο Γιώργος, η Ξενια, ο αντρεας και ο Σωτήρης.
"Τι κάνατε όσο λείπαμε;" ρώτησα και χώθηκα στην αγκαλιά του Μανου.
"Τίποτα σπουδαίο. Αραζαμε εδω πέρα. Πήγαμε και μια μέρα σινεμα πήγαμε και φαγαμε μια άλλη μέρα και καπως έτσι πέρασαν οι μέρες μας. Εσείς πως περάσατε;" ρώτησε ο Μάνος και με κοίταξε.
"Πολύ ωραια ήταν. Ανυπομονώ να πάω Νέα Υόρκη" ειπα και ήπια μια γουλιά από τον καφέ μου.
"Λιζα κάνουμε ένα τσιγάρο και φεύγουμε; Πείνασα" ειπε η Βετα και έγνεψα καταφατικά ενώ πηρα ένα λυπημένο ύφος από τον Μανο.
"Ελα ρε αγάπη μου θα σε δω αύριο στο σχολείο" ειπα και είδα το χαμόγελο του να εμφανίζεται πάλι στα χείλια του.
(...)
"Θα ψάξεις να βρεις δουλειά;" με ρωτησε η Βετα όσο τρώγαμε τις μπριζόλες με τις πατάτες που είχε φτιάξει η μαμά.
"Έτσι λέω" ειπα και κοίταξα το πιάτο μου το οποίο άδειαζε σιγά σιγά.
Η μαμά και ο μπαμπάς ήταν στο σούπερ μάρκετ για να κάνουν τα ψωνια του μήνα. Μόλις είχανε φύγει όποτε θα αργούσανε κιαλλο.
Αυτή η σκέψη πέρασε από το μυαλό μου και κοίταξα την Βετα ενώ άφησα κάτω το πιρούνι μου.
"Που έχεις το ημερολόγιο;" την ρώτησα και με κοίταξε.
"Κάτω από το κρεβατι μου γιατί;" ειπε με απορία και σηκώθηκα από το κρεβατι ανεβαίνοντας προς τα επάνω. Η Βετα με ακολούθησε.
Μπήκα στο δωματιο της και κάτσαμε δίπλα στην μπαλκονόπορτα ενώ την ανοίξαμε τέρμα. Ανάψαμε ένα τσιγάρο η κάθε μια και ανοίξαμε το ημερολόγιο ενώ το αφήσαμε στην μέση ώστε να μπορούμε να διαβάζουμε και οι δυο.
13/5
Έφτιαξα επιτέλους το σπίτι μου σήμερα και τώρα κάθομαι και βλέπω ταινια με ποπ κορν και κρασάκι. Στο μεταξύ είναι ένας μαλακας στο διπλανό διαμέρισμα που πηδιέται όλη μέρα με διαφορετικές κοπέλες. Ήθελα να ξερα δεν κουράζεται; Εδώ έχει κουράσει εμένα."Για ποιον λέει;" ρώτησε η Βετα και ανασήκωσα τους ώμους μου.
Συνεχίσαμε να διαβάζουμε.
15/5
Είμαι έτοιμη να μετακομίσω με τον μαλακα που έχω μπλέξει διπλα. Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Μου την πέφτει ξεκαθαρα και περιμένει να του κάτσω κιόλας.
YOU ARE READING
Liza
RomanceΠοιος στην χάρη μου! Το όνομα μου είναι τίτλος βιβλίου. Ναι λοιπόν με λένε Λιζα. Ειμαι 16 χρονων και είμαι ένα ακόμα σπασικλακι σε ένα συνηθισμένο σχολείο. Μια μέρα όμως αλλάζει αυτό γιατί πολύ απλά κάνω παρέες. Πως έγινε αυτό; Ούτε εγώ το κατάλαβα...