Liza

23.

Κοίταξα μια τον Λουκά, μια τον Νέιτ.

Τι πράγμα;...

"Λιζα" ειπε η Βετα ενώ με κοίταζε ανηξερη.

Προσπαθούσα παρά πολύ να επικοινωνήσω με το περιβάλλον αλλά το μυαλό μου είχε θολώσει.

Ήθελα να σκοτώσω τον Λουκά και να χώσω σφαλιαρα στον Νέιτ.

Τι ειπε μόλις τώρα;...

"Λιζα άσε με να σου εξηγήσω" ειπε ο Νέιτ και με ξύπνησε από τον λήθαργο που βρισκόμουν.

"Τι να μου εξηγήσεις ακριβώς;" του ειπα με νευρα ενώ γύρισα να τον κοιτάξω στα μάτια.

"Μην το κανείς αυτό. Άσε με να σου εξηγήσω" ξανά ειπε αλλά γέλασα ειρωνικά.

"Δεν θέλω να ακούσω τίποτα" ειπα υψώνοντας τον τόνο της φωνής μου και πήγα προς την Βετα και τον Γιώργο.

"Παμε" ειπα θυμωμένα στην Βετα και προχώρησα προς τα πίσω, εκεί που είχαμε παρκάρει.

"Τουλάχιστον άσε με να σε πάω σπίτι σου" φώναξε ο Νέιτ για να τον ακούσω γιατί είχα προχωρήσει αρκετά.

"Όχι ρε! Δεν θέλω τίποτα από σένα. Γελοίε" φώναξα για άλλη μια φορά και προχώρησα προς το αμαξι του Γιώργου.

Όλοι πηγαίναμε στην ίδια κατεύθυνση γιατί παρκαραμε τα αμάξια δίπλα δίπλα.

Έφτασα πρώτη και περίμενα να ξεκλειδώσει ο γιωργος το αμαξι.

Αφού το ξεκλείδωσε άνοιξα την πίσω πόρτα και μπήκα μέσα.

Πήγα να την κλείσω αλλά μάλλον κάπου βρήκε. Κοίταξα έξω αλλά δυστυχώς την κρατούσε ο Νέιτ.

"Άσε την πόρτα θα αρχίσω να ουρλιάζω" ειπα ενώ τον κοιταγα θυμωμένη.

"Άσε με να σου εξηγήσω Λιζα σε παρακαλώ" ειπε και άφησα την πόρτα την οποία τραβούσα ακόμα.

"Τι να μου πεις ρε; Ότι είσαι αρραβωνιασμένος με την ξαδέρφη μου;" του φώναξα μέσα στην μούρη ενώ οι αλλοι είχαν μπει στο αμαξι έτοιμοι για να φύγουμε.

"Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Έχω χωρίσει εδώ και πολύ καιρό" ειπε γρήγορα ο Νέιτ και τον κοίταξα με αγριο βλέμμα.

"Η ξαδέρφη μου το ξέρει αυτό;" τον ρώτησα αλλά δεν απαντησε.

Κατάλαβα...

"Και να το ξέρει και όντως να έχετε χωρίσει, πηγές να παντρευτείς ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ" ειπε και τόνισα τις τελευταίες λέξεις.