TAŞ ŞEHRİN MUCİZESİ

Bölüm 16

MERHABALAR:;) 

YORUM YAPMAYI VE OY KULLANMAYIN UNUTMAYIN LÜTFEN:;)

KEYİFLİ OKUMALAR

***

Annemin dırdırlarıyla zorla uyandırıldığımdan beri yatakta oturur bir pozisyonda duvarı izliyordum.

Beynim o kadar doluydu ki. Eğer yaşadıklarımı birilerine anlatmazsam benim için daha da zor bir hal alacak gibiydi.

Zar zor yataktan çıkmaya çalışırken başımın dönmesiyle bir süre daha oturmaya karar verdim. Bu sırada kapı yavaşça açılmış ve içeriye Hale ablam girmişti.

"Yusuf'um uyandın mı? Hadi gel kahvaltı yapıp, biraz gezmeye gidelim?"

Bunu bilerek sesli bir şekilde söylemişti ki, evdekilerin duyması için.

Kafamı sallayarak onun bu haline sırıttım.

"Elimi yüzümü yıkayıp geleceğim." Ablam odadan çıkar çıkmaz ben de ayaklandım.

Acilen üzerimdeki ölü toprağını atmam gerekiyordu.

Uyuşuk adımlarla banyoya ilerlerken annemin o cırtlak sesiyle birlikte yüzümü buruşturdum. "Yusuf, oyalanma gel artık şuraya." Sinirle yerimde tepinerek kendimi banyoya attım. Ben olmayınca yapılamıyordu sanki o kahvaltı.

Elimi yüzümü yıkarken guruldayan karnımla şaşkınlıkla bir süre aynaya baktım. Normal şartlarda uyanır uyanmaz hayatta yemek yiyemezdim. Ama şimdi karnımdaki şey yüzünden düzenim değişecekti. Karnım iyice acıkmaya başlayınca yüzümü kurulayarak mutfağa gittim.

Ablamın, her zamanki yaptığı mükemmel menemene ekmek banarak kahvaltı sofrasında açılışı yapmıştım.

"Ye oğlum ye." Annemin gülümseyerek kahvaltılıkları önüme dizmesinden, bir şeyleri anladığını fark etmiştim.

"Yiyorum zaten anne, ne bu acelen?"

Annem yüzüme bakıp elini öylesine sallayarak "Aman iyilikte yaramıyor." Dedi.

Kısa bir kahvaltı sonrası hazırlanmaya odama döndüm. Aklımdaki plan basitti. Selim ve Öykü de gelecekti ki böylece ablam ters bir tepki verecek olursa onlar müdahale edebilsin.

Ama işin aslı hamile olduğumu onlar da bilmediği için umarım üçünden de ters tepki almazdım.

Altıma siyah bir eşofman üzerime ise beyaz, sade bir tişört giymekte karar kıldım. Saçımı dokunmadan telefonumu elime alıp gruba mesaj attım.

*Küçük İbnelerr*

Yusuf : Bir saat sonra okulun ordaki kafeye gelin. Size söylemem gereken önemli şeyler var. Ablam da olucak bilginize.

Selim : Noldu lan?

Öykü : Hale ablansa gelirim ben ;)

Selim : Yav bir dur sen de bee. Civcivim noldu?

Yusuf : Orda anlatırım. Ve evet hale ablam.

Telefonu kapatır kapatmaz salona doğru adımladım. Salonda  annem ve Dilan ablam oturmuş televizyon izliyorlardı.

Şaşkınlıkla kaşlarımı çatarak konuştum.

"Ana sen konağa gitmedin mi bugün?"

"Halide hanım bugün gelemene gerek yok falan dedi."

Ben, anladım şeklinde kafamı sallarken ablam kıkırdayarak beni süzdü. "Ne oldu annenimi görmeye mi gidecektin konağa."

Annem sesini yükselterek ablama döndü ve kızgın bir şekilde "Saçma sapan konuşma Dilan. Ayrıca az aklını çalıştırsaydın sen gelirdin konağa beni görmeye." Dedi.