TAŞ ŞEHRİN MUCİZESİ

Bölüm 1

MERHABALAR ;) KAFA DAĞITMAYA GELDİM. ŞUNU BELİRTMELİYİM Kİ TIBBİ TERİMLER HAKKINDA BİR BİLGİYE SAHİP DEĞİLİM.  BU BÖYLE OLMAZ YAZMANIZA GEREK YOK UYDURUYORUM ÖYLESİNE. İYİ OKUMALAR

HAYALET OKUYUCU OLMAYINN LÜTFEN ;)

***

"Hamilesiniz."

*1 AY ÖNCE*

Her zamanki rutin kontroller için hastaneye giderken bugünün hayatımı ne denli etkileyeceğinden habersizdim.

İnterseksüel bir birey olarak hayat benim için hep zorluydu. Tabii buna Mardin'de yaşamam da dahil. Ailemin bu konuda çok yardımcı olduğu söylenemezdi  açıkcası. Onlara hak veriyorum sonuçta düşünce yapısı olarak böyle olaylara alışkın olmayan bir toplumda yetiştiler. Onlar çocuklarının da kendileri gibi olmasını beklerken benim rahmi olan bir erkek olmam onlar için hiç de iç açıcı bir müjde değildi.

Durumumun öğrenilmesi zor olmadı çünkü çift cinsel organla doğdum. Doktorlar aileme her ne kadar çok nadir rastlanan bir durum olduğunu ve bunun mucizevi bir şey olduğunu söylese de onlar bunu bir türlü kabullenememişlerdi.

Çocukluğum oldukça zorluydu. Annem kız kıyafetleri giydirmek isterken babam erkek kıyafetleri giydirmekte kararlıydı. Ve öylede oldu erkek kimliğimle hayatıma devam ettim. Burda kimse bilmezdi benim halimi. Ama bilirdim ben, babamla çok dalga geçerlerdi 'bir oğlu var o da karı gibi' diyerek adamı kızdırırlardı.

Fiziksel özelliklerim yüzünden fazla dikkat çekiyordum. 19 yaşında bir erkeğin naif ve kısa boylu olması böyle bir coğrafyada ister istemez dikkat çekiyordu. Kimsenin yanında üstümü çıkaramazdım, normal kadınlar kadar  olmasa da göğüslerim belli oluyordu çünkü.

Sırf kimse fark etmesin diye bu zamana kadar sır küpü olarak yaşadığım bir hayat. Ama sanırım işler bugünden sonra pek de öyle olmayacak.

*

*

*

Her ay adet dönemlerinden sonra gitmem gereken doktor kontrolüm için çok erken bir saatte uyandım. Bugün rahmimde herhangi bir değişiklik var mı diye alttan kontrol yapılacaktı. Bundan nefret etsem de arada sırada yapmak zorundayım çünkü bu ilerdeki sağlığımı ciddi boyutta etkileyebilir ne yazık ki.

Saate baktığımda geç kaldığımı fark ettim. Apar topar bir şekilde hazırlanarak hemen evden çıktım. Dolmuşların olduğu durak evimize 5 dakikalık bir mesafede olmasına rağmen koşturmayı tercih ettim. Dolmuşa yetiştiğimde en arkaya geçerek yolu izlemeye başladım. Dolmuş camına kafamı yaslanayarak tüm yol hayatı sorduladım, böylece günlük gerçeklik algımı yerine oturtma işi de aradan çıktı.

Doktorun odasına girdiğimde içeride farklı bir doktor olduğunu fark ettim. Bir an için yanlış odaya girdiğimi sandım ama doktorun konuşmasıyla düşüncem değişti.

"Hoşgeldiniz ben Dr. Okan Çamlıel. Diğer doktor biraz rahatsızlandığı için izne ayrıldı, bir süreliğine onun yerine ben bakıyor olacağım. Buyrun lütfen oturun şöyle." Doktorun gösterdiği yere oturarak kendimi tanıtmaya başladım. "Ben Yusuf, her ay olan rutin adet sonrası kontrolüme geldim. Doktorum bu ay alttan muayene olmam gerektiğini ve kesinlikle gelmem gerektiğini söylemişti."

Doktor başta afallamış bir ifade ile sessiz bir şekilde yüzüme bakmaya başladı. Sonradan kendine gelerek anladığına dair mırıltılar çıkardı. "Pekala Yusuf sanırım oldukça özel bir hastasın. Böyle hastalara çok nadir rastlarız o yüzden şaşırdım biraz. Hadi geç uzan bakalım sedyeye."

Doktor beni muayene ederken odanın kapısı bir hışımla açıldı. İkimizde şaşkınlıkla odaya giren orta yaşın biraz üstünde olan kadına baktık. Kadın oldukça bakımlı gözüküyordu, kıyafetlerinden ve duruşundan zengin olduğu bariz belliydi.

"Doktor bey acilen konuşmamız gerek." Kadın ifadesiz suratıyla konuşunca içim ürperdi resmen. "Şu an bir muayenin ortasındayım efendim. İşim biter bitmez hemen yanınıza geleceğim." Doktor tedirgin bir ifade ile kadına baktı ama kadının kararlı olduğunu anlayınca bana dönerek "Kusura bakmayın lütfen, hemen gitmem gerek ama çok uzun sürmeyecek." dedi. "Pekala sorun değil"

Neredeysen yarım saat geçti ve doktor hâlâ ortalıklarda yoktu. Sabrımın tükendiğini hissederek bir hışımla sedyeden kalktım ve üstümü düzeltmeye başladım. Madem gelmeyecekti ne diye beni burda bekletiyordu. Tam odadan çıkacakken doktor içeri girdi

"Üzgünüm geciktim. Aslında işim daha çabuk bitmişti ama sizin tedaviniz için gereken bir kaç malzeme almaya gittim."

Doktorun kendinden emin çıkan sesi üzerine kaşlarımı çattım. "Ne tedavisi ben hasta değilim ki sadece kontrole geldim." Sesim bir tık yüksek çıkmıştı bekletilmenin siniri hâlâ üzerimdeydi.

"Aslında sizi kontrol ederken bir aksilik olduğunu fark ettim. Yumurtalıklarda sıvı kaybı var ama ben bunu söyleyemeden gitmek zorunda kaldım. Endişelenecek bir durum yok sadece yumurtalıklara sıvı enjekte edeceğiz ve 1 ay sonra tekrar kontrole gelmeniz gerekiyor."

Endişeli bir ifadeyle doktora bakarak sedyeye geri uzandım. Bu saçma işin bir an önce bitmesi için dua ettim. Doktor vajinamdan içeriye uzun bir tüp gibi bir şey soktu ve karnımda sıcak bir sıvı hissettim.

Hastaneden çıktığımda kafam karman çormandı tam olarak az önce ne yaşandı lan kafasındayım. Bunun üzerinde fazla durmadan annemin çalıştığı konağa doğru yol aldım. Önceki konakta annem çok fazla ezildiği için ordan istifa etti ve şu an Koroğlu konağında çalışıyordu. Koroğlu sülalesi Mardin'in en köklü sülalerinden biridir. Mardin'in yarısı onlara aitti neredeyse. Annem orada çalışmaya  başlayalı henüz 2 ay oldu ama ben ilk defa gidecektim. Evde telefonunu unutmuş ve beni yanındaki çalışanlardan aradı ben de onu vermeye gidiyordum.

Konağında önüne geldiğimde direkt içeri girmeyi planlıyordum ama kapıda duran iri yarı korumalar bu fikrimi hemen def etti. "Kimsin, burda ne işin var çocuk?" Gözümü yumdum, bana çocuk demesine sinir olsamda bunu dile getiremezdim yoksa burda beni bir güzel benzetirlerdi. Yüzüme samimi olmayan ama tatlı olduğunu düşündüğüm bir gülümseme yerleştirdim. "Annem burada çalışıyor telefonunu evde unutmuş onu vermeye geldim." Adamlar bir süre yüzüme ifadesiz bir şekilde bakmaya devam ettiler. İçlerinden biri kapıyı açarak geçmem için bana yol verdi.

Konağa girdiğimde neredeyse küçük dilimi yutacaktım. Her şey çok lüks duruyordu, zaten öyleydi de. Bana doğru gelen bir çalışana gülümseyerek annemin yerini sorduğumda bana mutfağın yolunu gösterdi. Mutfağa girdiğimde annem yalnız değildi yanında sabah doktorun odasına dalan kadın vardı. Sessizce yanlarına gidip varlığımı belli etmeye çalıştım. Kadın anneme yapması gereken işleri kibar bir şekilde izah ediyordu.

"Ayşe'cim bugün Mirzan gelecek o yüzden onun sevdiği yemeklerden yapman gerek, ben bir kağıda yazdım buzdolabına asılı şu an. Sana güveniyorum her şey kusursuz olmalı." Kadının gülen suratı beni fark edince daha da genişledi.

"Ayşe bu senin oğlun Yusuf mu ayy ne kadar güzel bir çocuk maşallah. Yusuf gel böyle çekinme yavrum." Ne diyeceğimi bilemeyerek gülümsedim ve yanına gittim. "Teşekkür ederim efendim." Dedim. Yüzü daha da çok gülmeye başladı. "Neyse ben sizi yalnız bırakayım. İşlerim var zaten. Görüşürüz Yusuf sık sık uğra buralara sevdim seni."

Kadın gittiğinde anneme döndüm ve telefonunu uzattım. Kafam karışmıştı beni nerden Tanıyordu ve madem tanıyor sabah neden bir şey söylemedi?

Düşüncelerimi dile getirerek anneme sordum. "Anne o kim ve beni nerden tanıyor?" Annem bir an telaşa gelip "Nerden olacak oğlum ben söylemiştim önceden fotoğrafını gösterdim laf arasında. Neyse sen git hemen birazdan herkes işten gelir göremesinler seni ortalıkta."

Annemle vedalaşıp mutfaktan çıktım. Konağın avlusuna geldiğimde o kadının sesini duydum, kafamı çevirdiğimde yanıma doğru geliyordu. "Yusuf, yavrum sonra bir daha gel tamam mı ama mutlaka gel." Gülümseyerek cevap verdim "Tabii efendim sizi yeniden görmeyi ben de isterim." Aklımdaki sorulara cevap aramayı sonraya bırakmalıydım sanırım, sonra nasıl olsa öğrenirdim. 

***

TEKRARDAN BELİRTMEK İSTEDİM TIBBİ OLAYLARI UYDURUYORUM ÇÜNKÜ OLAYIN BİR ŞEKİLDE  GERÇEKLEŞMESİ GEREK.  REALİST BİR ŞEKİLDE YAZMAYA ÇALIŞMIYORUM. UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR ;)