ÇETREFİL / GxG

09- B&A DAVET

...

Selaam :)

Nabersiniz benim mütişmel okuyucularım?

Siz selam vermeden direkt geçince ben galiba biraz bozuluyorum hee. :)

Neyy'se.
Hadi bölüme geçin bari.

Buyursunlar efenim  :)

□■□

"Bugün şirkete gelmiyorsun."

"O nedenmiş?"

"Çünkü seni kovdum."

İyi de, bu da nerden çıktı şimdi?

□■□

Kısa süreli şoku üzerimden atıp, "Saçmalama.", dedim zoraki bir gülüş sergileyip, ağzımın içindekini çiğnemeyi unuttuğumu fark ederken. "Şu an saçmalıyorsun.? ....... Cidden!"

"Hiç saçmalamıyorum. Kovuldun.!", dedi Çağın aynı anda işaret parmağını da uyarıcı bir tonda gözüme gözüme sallayarak.

"İyi de niye?"

"Çünkü eğer ben seni kovmazsam, 'bugün gelme' desem de şirkete gelmek için çabalayacaksın ve Ceylin de gelmiş olacak. Burada neyse ama şirkette böyle bir rezilliği kabul edemem.", dedi bilmiş bilmiş. "Burada sadece kapıdaki güvenlik görevlileri durumun farkına varır en fazla, ki bu da hiç önemli değil. Ama şirkette bütün çalışanların gözünün önünde yaşanacak bir olay senin, dolayısıyla da benim, yani her ikimizin imajını da çalışanların nazarında çizer ve buna izin veremem. Bu yüzden Begümcüm, KOo. VUL. DUNn."

Arkama doğru yaslanıp ellerimi küsmüş gibi önümde bağladım ve "Gerçekten mi?", derken kaşlarımın yer çekimine meydan okumasına aldırış bile etmedim.

"Bak bakalım oradan bana hiç şaka yapıyor gibi görünüyor muyum?", diyerek baştan aşağı kendisini gösterdi Çağın. "Ama seni işten kovmam evden de kovacağım anlamına gelmiyor. Burada kalabilirsin.", dedi dudağının yukarı doğru kıvrılmasına engel olmadan. Sonra da olmayan bıyığını burdu göstere göstere. "Ben ikimize de bakarım cicim merak etme."

□■□

Veee böylece tam üç gün Çağın'ın evinde, neredeyse dışarı adımımı bile atmadan pinekleyip durdum. Metrekare olarak büyük ama 'ruhsal'kare olarak bir noktadan sonra küçülen evin girmediğim, ayak basmadığım yeri kalmadı.

Her gün yemeğe ve temizliğe gelen Nuran ablayla bile kanka oldum neredeyse. Oğlunun ve gelininin neyi var neyi yok, her şeylerini ezberledim bu süre zarfında.

Neyse ki Çağın, ondan beklenmedik bir şekilde akşamları hiçbir yere takılmadan hemen eve geliyordu da, birlikte yapacak bi'şey buluyorduk bir şekilde... ~En azından ortalama ilk bir saat şirkette olup bitenden bahsettiği için, Allah'tan o kadar da soyutlanmama izin vermiyordu oralardan sağ olsun.~

Yıllarca aktif çalışma hayatına alışmış birisi için, boş kalmak ne kötü bir durummuş öyle... Bir ara 'Ceylin'le barışayım da bu ızdıraptan kurtulayım' diye bile düşünmedim desem yalan olur.

Ceylin'den ~o biraz kendine gelene kadar~ kaçacağım diye kendimi bilmemkaç metrekarelik bu eve hapsetmiş olmam inanılmaz bir durum gerçekten. ~Gerçi bu aslında tamamen Çağın yüzünden oldu ama neyse...~