ÇETREFİL / GxG

65- B&A GELECEK

...

Selaam :)

Buyursunlar efenim :)

□■□

Sorgulayan bakışlarla Akay'a çevirdim başımı.

Ve Akay'ın az önce öldü sandığım ruhuma hayat öpücüğü veren iki kelimesi döküldü dudaklarından...

"Seni seçtim."

□■□

Kendimi psikolojik olarak hazırlamak için bilinçaltımda o kadar endekslemişim ki ayrılığa, ilk an algılayamadım Akay'ın ne demek istediğini. Hemen ardından da Akay sayesinde duygularımın savaşını kazanan mutluluğun zafer dolu naralar atarak yüzüme doluşmasına izin verdim gülümsemeye başlayarak.

Akay beni seçmişti...

Her şeyi ardında bırakmayı göze alarak seçmişti beni... ~Hatta ona göre bütün hayatını.~

Fotoğrafların dönmeye devam ettiğini ve insanların bakışlarının hâlâ üzerimizde olduğunu umursamadan daha çok gülümsedim.

Yüzümdeki gülümseme artık tam bir gülüş halini aldığında, "Seni seviyorum.", dedim Akay'a gözlerim yeniden umutla parlarken.

"Ben de seni seviyorum.", dedi Akay da benim gibi gülümserken bambaşka bir ifadeyle. ~Biraz yorgun, biraz durgun, biraz da umutlu...~

Çağın'ın ikimizin arasına girip bellerimizden tutatak "Hadi gidelim buradan.", deyip yürümemizi ister gibi hafif itelemesiyle, her ikimiz de birbirimizin sarhoşluğuyla belki de farkına bile varamadan kukla gibi Çağın'ın dediğini yaparak bizi yönlendirmesine müsaade ettik ve istediği yöne doğru yürümeye başladık.

Yanlarından geçip gittiğimiz insanlar kenara çekiliyor, yol veriyor, hatta duyacağımızı bildikleri halde biz önlerinden geçtikten hemen sonra arkamızdan olumlu ya da olumsuz yorumlar yapıyorlardı.

Nereye gittiğimizi umursamadan ilerlerken onca insanın arasından nasıl seçip fark ettiğimi bile anlamadan Yarkın'ın Ceylin'i tuttuğunu gördüm. ~Sanırım sadece bize değil Ceylin'in abartılı hareketlerinden dolayı ara ara bakışlarını bizden alıp onlara çevirenler de olduğu için gözüm çarptı.~

Ceylin'in gözleri ateş saçıyor, bütün bedeni Akay'ı parçalamak istiyor gibiydi ama Yarkın'ın ellerinden kurtulamıyordu. ~Tıpkı Çağın'ın beni tuttuğu gibi.~

Yürümeye devam ederken, Ceylin'in bu halini görmek içimdeki nefret duygusunu yeniden oraya çıkardı ve Ceylin'e 'Hadi bir dene de gör bakalım neler oluyor!' der gibi baktım. ~O an beni anladığına o kadar eminim ki.~ Bakışlarımı Yarkın'a çevirdiğimde ise aynı acımasızlık ve nefretle Yarkın'ın üzerinde gezdi gözlerim. ~Bu yaptıklarının bedelini illaki ona da ödetecektim çünkü.~

Ardından başımı olabildiğince dik tutarak etrafıma göz dağı verir gibi yürümeye başladım. 'Hadi biriniz cesaretli çıkıp olumsuz bir yorum yapsın da canına okuyayım.', diyen tehditkâr bakışlar atmaya başladım insanlara.

Az önce biz geçerken arkamızdan gelen olumsuz yorumların aksine, bir kelime bile duymamaya başladım o andan itibaren.

~İnsanlar gücünün yettiği kişilere zorbalık yapabilirler sadece. Eğer onların güçlendiğini hissettirirseniz bu zorbalıktan kaçamazsınız. Dövülmek istemiyorsanız dövmelisiniz. En azından dövebileceğinizi göstermek zorundasınız.~