Reis -Gay

Hastane

Serhat'ın söylemlerini kaçıncı kez dinlediğini saymayı bırakan Ozan derin bir nefes alarak dışarıya bakmaya devam etti.

" En ufak sorunda arayın hemen gelirim ben. Sakın kendi kendinize bir şeyler yapmayın."

" Abi yeter ama artık. Sabahtan beri aynı şeyleri söylüyorsun tamam söz en ufak sorunda seni arayacağız."

" Ama güzelim endişeleniyorum sizin için. Yanınızda kalmama da izin vermiyorsunuz."

" Çünkü bugün önemli bir toplantın var." Ozan ve Canan'ın aynı anda konuşması ile derin bir soluk alarak durumu en sonunda kabullenmişti Serhat.

" Hem abi zaten Ozan yanımda olacak. Bir de bu sadece bir kontrol yani."

" Olsun yine de hem senin için hem de yeğenim için endişeleniyorum. Tabii Ozan için de." Son anda Ozan'ın ismini de söylemesine sırıtan Canan, Serhat'a daha başka bir şey demeden hastaneye giden yolu izlemeye başlamıştı.

Bugün Canan'ın ilk kontrolü vardı ve her ne kadar sakin görünse de aslında heyecanlıydı. Yanında kocasını da isterdi ancak dün gece nöbette olduğu için evde uyuyordu. Abisi ise her ne kadar iki gündür gelmek için ısrar etse de önemli toplantısı olduğu için gelmesini istememişti Canan.

Fakat kardeşinin gergin ve heyecanlı olduğunu bilen Serhat bir şekilde kardeşinin yanında olmak isteyerek Ozan'ın, Canan ile gitmesini istemişti ve Ozan da bunu seve seve kabul etmişti.

Canan'ın hamile hallerini, heyecanlı hallerini seviyordu ve bu gününde de genç kadının yanında olmaktan elbette ki mutlu olurdu. Sonuçta kendisine her konuda elinden geldiginin de fazlasını yaparak destek olan biriydi Canan.

En sonunda hastanenin önünde durduklarında abisinin aynı seyleri tekrar söyleyeceğini bilen Canan hızla arabadan kaçar gibi inmiş ve ilerlemeye başlamıştı.

" Bak bak nasıl da kaçıyor?"

" Ama Serhat evden çıktığımızdan beri aynı şeyleri söylüyorsun. Bu kadar üzerine gitme."

" Ama bitanem.."

" Biliyorum onun için ve yeğenin için endişeleniyorsun ama ben yanında olacağım. Ve söz veriyorum bir şey olduğunda en başta sana haber vereceğim."

" Aferin öğrenmişsin." Gözlerini kısarak Serhat'a bakan Ozan daha sonra Canan'ı daha fazla bekletmemek için arabadan inerken mırıldandı.

" Gıcık." Arkasından gülen Serhat'ın sesini duyduğunda kendisi de gülerek Canan'ın yanına ilerledi.

Ozan'ın gülümseyerek geldiğini gören Canan da imali bir şekilde gülümseyerek Ozan'ın kolunu tutup ilerlemeye başlamıştı.

Abisi ve Ozan arasında bir şeyler olduğunun farkındaydı, bunun toplum için yanlış olduğunun da farkındaydı ancak abisi mutluydu, yüzü gülüyordu. Canan için de önemli olan buydu.

Yanlış olduğunu, doğru karşılanmayacağını Serhat da biliyordu, o da düşünüyordu ancak belki de hayatında ilk kez bencillik yapmak, mutlu olmak istiyordu.

Ayrıca zaten Ozan kendi kendini yiyip bitirirken, sürekli bunun yanlış olduğunu düşünüp bir de üstüne sürekli dile getirirken Serhat'ın bunları düşünmeme gibi bir durumu yoktu.

Ozan ise Melek'in, Serhat'a baba demesinden sonra bir şeyleri akışına bırakmayı kabul etmişti. Belki de mutlu olma şansı varken sürekli düşünerek artık ne kendini ne de Serhat'ı üzmek ve huzursuz etmek istemiyordu.

Şuan ise bunun rahatlığı ile Canan'ın imalı sırıtmasını görmezden gelen Ozan hastanenin içine girdiklerinde gördüğü ortam ile bir an önce eve gitmek istedi.