Reis -Gay

Yeni Ev

Gözlerini açan Ozan açılmayan gözlerini tekrar kapattı. Fakat basını koyduğu yerin sert olması ile tekrar açıp yavaşça başını kaldırdı.

Elindeki telefonu ile uğraşan Serhat put gibi duruyordu.

Ne yani tüm gece kendisini rahatsız etmemek için kıpırdamamış mıydı?

" Günaydın çocuk." Ozan Sadece başını sallayıp ayağa kalktıktan sonra Melek'in yatağına yaklaşıp alnına dudaklarını bastırdı. Hâlâ ateşi olsa da düne nazaran daha iyiydi.

Derin bir nefes alıp az önce kalktığı  yere oturdu. Daha sonra yanındaki adama dönüp konuştu.

" Tüm gece uyumadın mı?" Başını olumsuzca sallayan Serhat ile mahçup bakışlarını gönderdi fakat hemen kaçırdı gözlerini.
" Kusura bakma yordum seni de."

" Önemli değil."

" Şey kahvaltıya kalın diyeceğim ama.." Lafını kesen kapı sesiyle ilk önce karşısındaki adama baksa da hemen ardından kalıp kapıya ilerledi.

Kardeşini bıraktığı Gönül teyze elinde üstüne peçete kapattığı bir tabak ile gülümseyerek kapıda bekliyordu.

" Hayırlı sabahlar oğlum."

" Hayırlı sabahlar Gönül teyzem buyur?" Orta yaşlı kadın gülümsemeye devam ederek konuştu.

" Börek yaptım size de getireyim dedim."

" Ne zahmet ettin Gönül teyze." Kadın elindeki tabağı diretip uzatınca alıp teşekkür ederek içeri girdi.

Tabağı mutfağa koyup içeri girdiğinde Melek'in uyanmış olduğunu gördü. Gülümseyerek yanına ilerleyip kırmızı yanaklarına ufak bir öpücük bıraktı.

" Günaydın meleğim."

" Günaydın abi." Sesi hala kısıktı.

" Gönül teyze börek getirmiş. Onu ye, sonra ilacını içersin." Küçük kız gülümseyerek başını sallamış, ardından gözlerini evdeki yabancı adama çevirmişti.

" Sen kimsin?" Ozan ve Serhat göz göze gelse de Serhat hemen gözlerini küçük kıza çevirip gülümseyerek konuştu.

" Ben abinin bir arkadaşayım prenses."

Ozan mutfağa geçip az önce kadından aldığı tabağı alıp içeri geçti. Yatağın kenarına oturup kardeşini kaldırarak böreği eline verdi.

Küçük kız elindeki börekten bir ısırıp alsa da abisinin yemediğini görünce elindeki böreği tabağa bıraktı.

" Sen neden yemiyorsun abi?" Ozan arkasındaki adama baksa da hemen ardından konuştu.

" Aç değilim meleğim. Hadi sen yemeğini ye." Dolan gözleriyle hızla yatakta kalkıp mutfağa geçti. Aklındaki düşünceleri susturmaya çalışırken titreyen elleriyle dolaptan bardan alıp su doldurduktan sonra içecekken bardak elinden düştü.

Bir süre bardağa baksa da hemen ardından buğulu gözleriyle eğilip toplamaya çalıştı. Fakat elini tutan büyük eller kendisini ayağa kaldırmıştı.

" Neyin var çocuk?" Dolu gözlerini Serhat'a çeviren Ozan kısık sesiyle konuştu.

" Hiç bir şeyim yok. Sorunda bu ya zaten." Gözlerini yerdeki cam kırığına çevirip konuştu.
" Bir ailem yok, arkadaşlarım yok. Bir işim yok. Kendi çapımda çırpınıp duruyorum. Kimse sesimi duymuyor, kimse çırpınışlarımı görmüyor. Kardeşine bike bakamayan bir zavallıyım." Aniden hıçkırmaya başlayan çocuğu ensesinden tutarak göğsüne yaslayan Serhat sakinleştirici sesiyle hemen sonra konuştu..