Hello Doom

Chapter 31: Karma

Maaga ulit kaming nagising kinaumagahan. Nag-inat-inat muna ako at dumungaw sa maulap na paligid sa labas ng hotel. Paano ba naman ay pinabalik rin kami ulit pagkatapos na umulan ng napakalakas kagabi. Basang-basa kaming lahat buti na nga lang ay mabilis niya akong pinatungan ng jacket niya.

Mukhang malamig na naman sa labas, mabuti na nga lang ay may heater itong kwarto namin. Nakakaraos naman sa malamig na panahon dahil wala naman akong kayakap. Cuddle weather pa nga ang tawag nila kapag ganito 'yung panahon sa labas.

Hindi ko alam kung masasaktan ako o maaawa sa sarili.

Mahimbing pang natutulog ang mga kasama ko kaya nauna na rin akong mag-ayos. Masyado kasing nagiging magulo at maingay ang kwarto kapag gising na ang mga iyon.

Kasalukuyan kong binabaybay ang hallway habang humihikab pa at medyo maulap pa ang aking paningin. My light feels light. Para akong lumulutang sa alapaap. Paano ba naman ay parang isang panaginip lang 'yung nangyari kagabi. Magkayakap pa kami tapos hinalikan niya pa ako sa ulo.

Napatakip ako ng mukha habang naglalakad at baka may makakota sa aking ngingiti-ngiting parang baliw.

Papunta na sana ako ng Grand Hall para magtimpla ng kape, libre kasi kaya why not diba. Minsan lang ako makatikim ng imported na kape, 'yung 'di 3in1 na halos magka-diabetes ka na sa sobrang tamis.

Hindi ko sinasadyang mahagip ng aking tenga ang boses ng babae at ng lalake. Nabosesan ko' yung boses ng babae kaya hindi ko na napigilang hindi makinig sa kanilang pag-uusap.

"Why can't you love me?" Mahihimigan ang tampo sa boses ng babae na para bang gusto na lang nitong magmakaawa. "I'm wealthy, I look good and sexy, I'm supposed to be your ideal girl. What else do I lack, Denmar?"

They were talking in the corner where the lights can't reach them. This felt illegal but I jad to listen. It was Patricia and Denmar, the famous MVP basketball player from our university. He's popular with the girls. He had massive fanbase from different schools kaya hindi na nakapagtatakang pati ang lalaking ito ay gustong maangkin ng babae.

She's so spoiled. And a brat.

"I told this too many times. I don't have any reason to like you. Besides, you're not my type. Not any other girls with your attitude." Matigas na sabi ng lalaki.

Roasted!

Hindi agad nakapagsalita si Patricia. I think she was flustered by Denmar's thought about her. Ang sama kasi ng ugali. 'Yan tuloy busted ka.

"Huwag ka na ngang magmatigas, Denmar. I know jerks like you just act all mighty and strong. You just wanted my body right? Go on, hindi ako papalag. Huwag mo ng pahirapan ang sarili mo." Confident na sabi ni Patricia.

"You think you can buy people with your money, not me. Saka mahiya ka naman sa sarili mo. Offering yourself to a man. Have you no decency or dignity left? Desperada?" The last word hit different. Feeling ko kahit hindi ako 'yung sinabihan ay na-offend din. I really want to commend him for delivering his thoughts well. She deserves it, though.

Ang commendable din naman talaga ng personality nitong si Denmar. Walang ka-filter-filter sa katawan. Kaya kapag di ka almost perfect and you can't defend yourself, just walk past him. Baka iiyak ka lang kapag siya na 'yung nagsalita.

Sinubukan kong sumilip ng kaunti dahil masyado akong interesado sa naging reaksyon ng babae sa pagtawag sa kanya na isang desperada. I saw how her face turned as red as tomato. Her skin glows so its a no-brainer that I can see how her face look like. Nakita ko kung paano rumhehistro sa mukha ni Patricia ang pagkainis at pagkagulat. His lips were also slightly parted. She felt offended by the way Denmar looked at him. Paano ba naman ay salubong ang kilay ng lalaki na para bang konti na lang ay mauubusan na ito n pasensiya sa kanya. Like her mere presence annoys her.