Hello Doom

Chapter 10: Home

"Anyways," si Hanzo.

"I have a gift for you." Inabot nito ang paperbag na kanina ay dala niya.

I look at him confused. Ngumiti lang ito ng malawak sa akin habang hinihintay akong buksan ang binigay nito.

"Anong meron? Birthday ko ba? Christmas?" Kinuha ko ang lama ng paperbag at napaawang ang aking labi.

I gasped.

He was amused by how I reacted. Napahawak pa nga ito sa kanyang pisngi at umiwas ng tingin.

"I saw your phone," tinuro nito ang phone kong de keypad na naghihingalo sa hospital bed ko. "I bought you one kasi naaawa na ako sa kanya."

Sumimangot ako sa kanya habang siya naman ay pilit na pinipigilan ang tawa.

"Okay pa naman 'yun e. I mean, gumagana pa naman." Pagrarason ko.

"Tsaka ang mahal mahal nito, Sir." I mean, duh. Magpapakachoosy pa ba ako?

Yung presyo nito pang isang buwan ko nang sweldo.

"Seriously? Pagpahingahin mo na yung phone mo. Kita mo oh parang nalalagutan na ng hininga." He stood up and took my phone.

Umupo rin ito agad pabalik sa pwesto niya kanina.

"Pero, Sir--" he cut me off.

"No buts, I gave you that because I know you can use that." He insisted.

Kinuha nito ang box ng phone at siya na rin ang bumukas.

I was afraid to open it kasi mukhang mamahalin talaga. And, wala akong balak kunin yon. If I have something that I want or need, I had to earn it for myself. Ganoon ang prinsipyo ko. I was taught to be independent.

May tinipa ito sa bagong cellphone at ipinakita niya sakin.

"Call me anytime." he formed his hands a phone call signal at inilagay iyon sa kanyang tenga.

Tatanggapin ko ba?

Nagdadalawang-isip ako. Hindi ko gustong ma-offend si Hanzo sa akin thinking he really considered me when buying this phone. I may say that I am lucky to have a friend like him pero hindi ba masama kung tatanggap ako ng bagay sa hindi ko naman talaga lubos na kilala?

Malay ko ba at may masamang balak ito in the long run?

My trust issues can't.

Napansin yata ni sir Hanzo na balisa ako kaya kinuha niya ang kamay ko at siya na ang naglagay ng phone sa palad ko.

"If you're worried that I might be scheming something," he rested his hands on my shoulder. "Don't worry because I won't."

Napaigtad ako ng konti sa ginawa nito kaya tinanggal naman nito agad ang mga kamaya niya.

"Oh, I'm sorry. I didn't mean to--" Hindi na nito natuloy ang sasabihin dahil na rin sa tahimik lang ako at nakayuko.

He just sat at the edge of the couch in silence.

Nagi-guilty ako sa iniaakto ko ngayon. Gulong-gulo ang isip ko dahil hindi ko na alam kung ano ang iisipin. Hanzo is a good person. Iyon ang naging impression sa niya sa akin the first time we met. He's consistent that I am too relieved. Pero baka nga masyadong madali ang lahat at halos ibaba ko ang mga pader na nagpoprotekta sa akin.

Yes I am on my legal age. I know how thw world works. Pero ano lang naman ang laban ko kung may mangyari sa akin juat because I was too blinded by these too good to be true deeds? Lalabas pa na ako ang may mali. That I was too reckless to side with a guy whom I don't even know the backgrounds.