BÜYÜCÜ KIZ (TAMAMLANDI)

58.Bölüm

Kendimi eski evimin önünde bulduğumda hava kararmaya yüz tutmuştu. Şaşkınlıkla etrafa baktım. Rüyadaydım. Bunu fark edebilmiştim.

Eve doğru yürüyüp kapıyı araladım ve açık olmasıyla endişe içinde eve girdim. Babamı görmeye hazır mıydım? Onu o kadar özlemişken şimdi ise o beni göremeyecek miydi?

Kapıyı ardımdan kapatıp karşıma baktığımda ilk gördüğüm odamdan çıkan annem oldu. Elindeki elbisesi ve karnı burnundaki halini hatırlamıştım. Ona yaklaşırken o ise babamın odasına girdi ve ben de onu takip ettim.

Babamın odasına girmemle annem elbiseyi dolaba astı. Dolabı kapattığı sırada ise aniden bana arkası dönük şekilde durdu. Kalbim hızla çarparken annem arkasını döndü ve bana doğru bakmaya başladı.

"Lebi?"dedi annem ve arkama baktım. Lebi genç haliyle odaya girdi.

"Burada ne arıyorsun? Nasıl buldun?"dedi annem geri birkaç adım atarak. Lebi ise benim önümde durdu.

"Öleceksin Jules. O bebek için. Sana yardım etmeme izin vermedin."dedi Lebi annemin sorusunu umursamayarak. Annem ise telaşı yarıya inmiş şekilde nefes verdi. Bunları çok duymuş gibi. Alışmış gibi.

"Zeug bu bebeğe nasıl izin verdi? Bana beni seviyor demiştin."dedi Lebi. Annem meydan okurcasına sırıttı. 

"Zeug'a büyü yaptığımı biliyorsun Lebi. Yoksa asla bebeğe izin vermezdi. Ama şunu unutma ki beni sevmekten asla vazgeçmeyecek. Bebeğime kötü davranmayacak. Senin gibi." Annemim sözüyle bacaklarım donmuş hale gelmişti. Annemin içine sezmiş miydi her şey?  Lebi'nin bana kötülük yapacağını o zamandan beri biliyor muydu?

"Seni benden alacak."

"Ben hiçbir zaman senin olmadım Lebi."dedi annem hemen.  Gözlerini yumup açtığında ise ne oluyor diye düşünmeye başladım. Annem titremeye başlamıştı.

"Bu konuda yardım etmeme izin ver Jules..."

"Git hemen buradan."diye bağırdı annem. Ne oluyordu? Annem neden böyleydi?

Lebi hızla yanımdan geçip giderken ben ise annemin yatağa oturmasını izledim. Titremesi azalmış halde nefes alıp verirken ağlamaya başlamıştı. Onu bu halde görürken gözlerim dolmaya başladı ve gözlerimden akan tek yaşla gözlerimi açtım.

Sabah uyandığımda erken saatlerdi ve Klay da yanımdaydı. Bugün gözlerimi yeni bir güne kraliçe olarak açmıştım ve benim için heyecan verici olsa da bunu düşünemeyecek kadar gergindim.

Kalktım ve Klay daha uyanmamışken üstümü değiştirdim. Masaya yemeğimin bırakılmasına alışık olduğum için artık her yemeğin büyük odada yenmesi bana tuhaf gelecekti. Ama iyi gelen Klay'la birlikte yiyeceğim olmasıydı.

Yatağa oturdum ve her zaman erken kalkan Klay'ın şimdi mışıl mışıl uyumasını izledim. Birkaç saniye sonra ise elimle omzuna birkaç kere vurdum ve Klay gözlerini araladığında ellerimi birleştirdim.

"Ben açım."dedim ve Klay tekrar gözlerini kapattı. Oflayıp tekrar vurdum koluna.

"Kalksana."dedim ama herhangi bir dönüş alamayınca ayağı kalktım.

"iyi ben de yemeğimi ayrı yerim."dedim ve Klay'ın tepkisini beklemek yerine kapıya hareketlendim. Kapıyı daha açamadan Klay'ın önümde bitmesi ise sırıtmama neden oldu. Üstü başı ve saçları dağınık şekilde kapıyı tutuyordu.