BÜYÜCÜ KIZ (TAMAMLANDI)

21.Bölüm

"Bana ne oldu Raya?"dedi Klay yemek masasında. Sabah kalkar kalkmaz buraya çağırılmıştım ve ne olduğunu merak ederken olan şey sadece yemek yemekmiş.

"O kıza âşık oldun."dedim kısaca.

"İşte sadece bunu hatırlamıyorum. Bir de bazı söylediklerimi hatırlıyorum. Bu balo meselesini..."

"Konuyu kapatsak?"dedim sakin bir şekilde yemeğimi yerken.

"Kızı zindana attırdım."dedi anında. Konuyu açmak için neden bu kadar çaba sarf ettiğini anlamıyordum. Cevap vermemeyi tercih ettim. Kıza ne olup olmaması umurumda değildi. Elbette ceza çekecekti. Krala büyü yaptırmıştı ama zindana atılmıştı ya. O da yeterliydi.

"Oradan hiç çıkmasın."dedim Klay'a bakıp. Ama o bana şaşkın bakışlarla bakıyordu yine.

"Kızın cezası bununla kalmayacak."

"Nasıl yani?"

"Krala büyü yaptıracaksın ve sadece zindanda ceza çekeceksin öyle mi? Bu ceza değil ödül olur ona."

"Ne olacak yani kıza?"dememle gözlerini benden kaçırdı.

"Öldüreceksiniz."dedim anlamam çokta uzun sürmeden.

"En uygunu bu."

"Kimse ölmeyi hak etmez."

"Raya saçmalama. Bu kadar iyi olmaya gerek yok. Cezası ölmek. O kadar."dedi imalı bir şekilde. Neden sabah sabah buraya gelip moralimi bozmuştum ki ben? Her zaman Klay'la kavga ediyorduk zaten. Bu gün farklı olacak değildi ya.

"Sen kararını vermişsen sorgulamak bana düşmez."dedim masadan kalkıp eğilerek selam verirken. Ve Klay'ı da sinirlendirmiştim amacıma uygun olarak. Bu hareketim Klay'ı ne kadar sinirlendirdi bilmiyordum ama arkamı dönüp odadan çıkmak için yürürken gelen diğer ayak seslerini duydum. Bu sırada bir el kolumu kavradı. Arkamı döndüğümde ise Klay sinirli bir şekilde bana bakıyordu. Bu kadar da abartılacak bir şey değildi ki. Sadece eğilip selam vermiştim şatodaki diğer kişilerin Klay'ı görüp yaptıkları selam gibi. Her nasıl olduysa bunu benim yapmama çok sinirlenmişti.

"Bir daha böyle bir şeyi asla yapma."dedi kolumu acıtarak.

"Kolum acıyor."dememle anında gevşetti ve sonra bıraktı. Kolumun acıyan yerini tutarken sanki çok abartılacak bir şey yaptığımı düşündüm. Neden bu kadar sert tepki verdi, anlamadım.

Hemen odadan çıktım ve kapıyı sertçe kapattım. O zaman şatoda hizmetinde çalışan diğerlerine de böyle kızması gerekirdi değil mi? Ama kızmıyordu. Hatta başını eğmezse kızardı. Sorunu benle olmalıydı. Her zamanki gibi...

Bir başkasına âşık olduğu zaman nasıl bir halde olduğumu düşündüm. Yine eski günlere dönünce ise her şeyi unutmuştum. Onu sinir etmeye devam ediyordum. Bir gün gerçekten vazgeçecekti ve bunun sebebi ben olacaktım.

Odama girmeyi düşünsem de kapının önünde durdum ve fikrimi değiştirdim. Dışarıya çıkmak için tekrar hareketlendim.

Dışarıya çıkar çıkmaz merdivenlere oturdum ve etrafa göz gezdirmeye çalışsam da düşüncelerim buna izin vermedi. Klay çok tuhaftı. Hele ki kolumu acıtacak kadar sert tutuşu beni çok kırmıştı. Hâlbuki hiçbir şey de yapmamıştım. Tamam, yapmıştım ama bu onu sinir etmek için hep yaptığım saçma şeylerdendi.