31.Bölüm

3.6K 212 12
                                    

Klay yanımda olunca gerçekten kalkması da zor oluyormuş ya neyse.

Yavaşça yataktan kalkmaya çalışırken Klay'ı dikkatlice izleyerek kalktım ve üstümü toparladım. Uyandırmamıştım neyse ki.

 "Uyandırdın."dedi bu sırada arkasını dönerek. O kadar da dikkat etmiştim ya ve ilk kez yanımda uyanmıştı herhalde. Bu tuhaf bir histi.

"Kalk burası senin şaton değil."

"Zaten o yüzden uyuyorum." Haklıydı. Hep erken kalkıyordu değil mi? Cevap vermeden onu izlemeye devam ederken yüzünü bana döndü.

"Bugün gidiyoruz."dedi ve ben de yatağa oturdum ayakta durmaktansa.

"Neyse ki seninle bir gün daha uyumayacağım."dedim alaycı bir tavırla. Klay ciddi şekilde gözlerini bana dikerken ben de önüme döndüm.

"Sen bana aşkını ilan etmemiş miydin?"demesiyle ağzım açık ve biraz da utanarak ona döndüm. O da yataktan bu bakışlarımla kalktı.

"Ben aşkımı falan ilan etmedim. İlk sen söyledin hatırlarsam."

"Ben söyledim de."dedi bana göz kırparak. Ne rahattı ya!

Odadan çıkmasıyla ben de aynanın karşısında saçlarımla oynadım. Kısa sürede görevli bir kızın haberi ile odadan çıkıp dışarıya ilerledim. 

Klay kralla konuşurken beni görünce kral da bana baktı ve gülümsedi.

"Siz de tekrar gelin lütfen."

"Elbette. Teşekkürler."dedim gülümseyerek ve Klay'la at arabasına bindik.

Yol boyunca ben utancımdan Klay da herhalde daha da uyuma istediğinden dolayı konuşmadan gittik. Aşkını ilan ettin ne demekti öyle? Demek gerçekten de farklı bakıyordu bana. Bu hissi yaşamamak için söylemiyordum işte.

At arabasının aniden sendelemesi yüzünden ellerimden destek aldım düşmemek için. Klay gözlerini açarken ben de at arabasının durmasıyla endişelendim.

"İn aşağıya."dedi bir ses. 

"Ne oluyor?"

"Raya en olursa olsun kim olduğunu söyleme anladın mı?"dedi Klay bu sırada ve indi.

"Burada kal."dedi ve gittiği sırada kalbim hızla atarken nefes almamı normal hale getirmeye çalıştım.

"İçeride biri var mı daha?"

"Kimse yok."dedi Klay. 

"Bak."Sesi gelince ise ben indim ve Klay bana gözlerini kilitlemiş bakarken adam kolumdan tutmuş şekilde beni Klay'ın yanına itti. Ellerinde kılıçlarıyla geçenleri soyuyor olmalıydılar. Başka bir amaçları olmamasını umdum.

"Üzerinizdekileri verin."dedi adam bu sırada. Klay hareket etmezken at arabasını süren muhafız bir kese verdi ve ben de boynumdakini çıkarmaya çalıştım.

"Senin için gerek yok. Alın kızı."Adamın emriyle durdum ve Klay'a baktım. Klay sakince dururken adam kolumdan tutmuştu bile.

"Bıraksana."

"Sen kimsin ya? Nasıl görmedik biz seni?"dedi kolumdan tutan ve diğeri de gülümsedi. Zaten iki kişiydiler ve bu cesaret neyin nesiydi?

BÜYÜCÜ KIZ (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin