49.Bölüm

2.4K 165 8
                                    

Yorumlarınız beni çok mutlu ediyor. Hepinize çok teşekkür ederiim.

Odama girip yatağa oturduğum sırada sırtımı da geriye itip yatağa uzandım. Klay artık hissettiklerimi hissedebiliyor muydu? Bu güçten haberim bile yoktu ve iyi hissetmememi sağlıyordu. Belki beni anlayan biri çıkacaktı ama bu kişi yaptığım her şeyi engelleyebilecek biri olmamalıydı. Klay beni korumak için her şeyi yapabilirdi ve bu da benim kendi doğrularım için zararlıydı.

Klay'ın beni bu kadar düşünmesi ve o iyileştirme gücünden vazgeçmiş olması mutlu olmamı sağlasa da küçük bir endişe vardı. Her hissinin başkası tarafından bilinme endişesi... İstediğin gibi değil de karşındakinin bilmesini istediğin şekilde düşünmen... Karşı taraf Klay olmasaydı çok zor olabilirdi ama olanı da zaman gösterecekti.

"Raya?" Odaya açık kapıdan Usia girdi ve yanıma yaklaşmaya başladı.

"Bir kız seni soruyor."dedi dışarıyı eliyle göstererek.

"Kim?"

"Ben hiç görmemiştim."demesiyle ise yatakta doğrulup kalktım. Merakla pencereye yaklaştım ve köyde bana yardım eden kızı şatonun önünde beklerken gördüm. Hızla odamdan çıktım ve yanına gittim.

Kız beni görür görmez gülümsedi ve ben de merakla ona baktım. Yüzü yuvarlaktı ama güzel duruyordu. Göze fazla çarpmıyordu yani.

"Beni nasıl buldun?"dedim aniden. Aklıma takılan tek soru. Cadı falan mısın ya da. 

"Seni tanıdım. Bir de yanındaki şövalyeyi görünce iyice anlamıştım."dedi ve herkes tarafından tanınmama şaşırdım. En ücra köye kadar mı tanınıyordum?

"Neden buradasın?"dedim ama demek zorunda kaldım. Aslında anlatmasını beklesem de o konuşmamayı ve şatoyu izlemeyi tercih ediyordu.

"Sana şatoyu gezdirmemi ister misin?"dedim ve o da hayranlıkla baktığı şatodan gözlerini alıp bana döndü. Ağzını da kapattı.

"Üzgünüm ben..."

"Sorun değil."dedim gülümseyerek. Gülümsemem onu rahatlatmıştı.

"Neden buradasın demiştim."diye de tekrarladım. Şatoyu öyle izlerken duymamış olmalıydı.

"O kapıyı vurup girmek istediğiniz ev. Hani bebek ağlaması vardı."

"Evet."dedim anında. Hatırlatma aşamalarını geçmeliydi çünkü hiç unutmamıştım.

"Orada yaşayan kadın evden ayrıldı. Yani evi boşalttılar. Sizden hemen sonra. Hızla."

"Emin misin?"dedim şaşkınlıkla. Katali oraya geldiğimi nasıl haber almıştı bilmiyordum. Kapıyı açan yaşlı kadın da beni tanımışa benzemiyordu. Çünkü ne istediğimi sormuştu. Kapıyı direk yüzüme kapatmamıştı bile.

"Takip ettim."dedi kız ve gözlerimi daha da açtım.

"Neredeler?"

"Siyah giyinimli bir sürü atlı adamla ormanın içine doğru gittiler. Ama bir zaman sonra ben gitmekten korktum."

"Anladım."dedim sadece. Daha takip ederek kaybolmakta istemezdi. Ona hak vermiştim. Katali Torous'un grubunun başına geçmişti ve bu yüzden de yardım alıyordu. Ama o bebeği ormanda mı yaşatacaktı emin değildim. Bir ev bulacağı kesindi.

BÜYÜCÜ KIZ (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin