ARKADAŞLAR YORUMLARINIZ VE OYLARINIZI BEKLİYORUM.BENİM ÇOK BEĞENDİĞİM BU BÖLÜMÜ UMARIM SİZ DE BEĞENİRSİNİZ. :)
"Raya! Raya!" Gözlerimi araladığımda başımda dikip duran Klay'a baktım ve yavaşça doğruldum.
"Ne istiyorsun? Saat daha çok erken."
"Şimdi gideceğiz. Kalk da giyin hadi." Dedi ve odadan çıkmak için kapıya doğru yöneldi. Arkasından 'Hayır!' diye bağırmak istesem de cesaret edemedim ve odadan çıkışını izledim. Doğruca kalktım ve süslü beyaz bir elbise giydim. Saçlarımı da açık bıraktım ve odadan çıktım. Kapının önünde Klay'ın bekliyor olması beni şaşırmamıştı. Bir şeyi kafasına taktığı zaman gerçekten de yapıyordu ve bu beni sinir ediyordu. Beni dikkatli gözlerle inceledikten sonra gözlerime baktı ve yüzünü ciddi bir ifadeye bürüdü.
"Git üstünü değiştir."
"Ne?"
"Başka bir şey giy diyorum."
"Neden peki?" dedim ama moralim az da olsa bozulduğu kesindi. Demek elbise bana yakışmamıştı diye düşündüm tekrar üstümü incelerken.
"Sen dediğimi yap yeter."
"Zaten gelmek istemiyorum. Ama sende benden çok şey istiyorsun." Her ne kadar elbisenin bana yakışmadığı düşüncesiyle değiştirmek istesem de yapmayacaktım. Ama gözlerimin dolduğunu fark etmeye başlayınca arkamı döndüm ve hızla kapıyı kapatarak odama girdim. Klay gerçekten de sinirlerimi bozmayı başarıyordu. Hem de bunu açık açık yapması kabullenemezdi. Pencereden aşağıya doğru bakarken ağlamamaya çalışıyordum. Kendime de kızıyordum aslında. Neden her şeye bu kadar çabuk gözlerim doluyordu anlamıyordum. Bu sırada kapının açıldığını hissettim ama yinede arkamı dönmedim. Eğer Klay'ı görürsem sinirimin hatta ona olan nefretimin bir an yok olabileceğine emindim çünkü.
"Raya." Sinirli sesi ortadan kaybolmuştu.Arkamı dönmeyince yanıma yaklaştı ve kolumdan tutarak dönmemi sağladı.Gözlerim kızarmış olabilirdi ama kendimi zorlayarak ağlamamayı başarmıştım.
"Üzgünüm." Bu konuşma nereye gidecek bilmiyordum ama gittikçe merakım artıyordu."Bak ben dışarıya böyle çıkmanı istemiyorum anladın mı?"dedi kolumu tutmayı bırakarak.
"Yakıştıramadın yani."
"Saçmalama."dedi gülerek. Evet, her şeyi dalgaya vuran Klay geri gelmişti.
"O zaman neden dışarıya böyle çıkmamı istemiyorsun?" Eğer Klay'ı az da olsa tanımışsam bu soruya cevap vermez, hadi gidelim der ve yürümeye başlardı. Bu soruyu hiç sormamam gerekirdi. Bir an gözlerini benden alıp dışarıya doğru çevirdi.
"Görüyor musun dışarıda ne kadar çok erkek var?"
"Burası bir krallık. Gayet normal değil mi?"
"Doğru. Ama o anlamda demiyorum. Oradan geçerken hepsi sana bakacak. Bu da gayet normal ama..."dedi bir an bekleyerek. Bana bakmamaya devam ediyordu. Gözlerine dikkatlice bakarken tekrar gözlerini gözlerime çevirdi.
"Sana bakmalarını istemiyorum."Birkaç saniye gözlerini benden ayırmayarak bekledi ve bu beni rahatsız ettiği için bir son vermek istedim.
"Çok komiksin."
"Elbette öyleyim."dedi gülerek ve kapıya doğru yürümeye başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BÜYÜCÜ KIZ (TAMAMLANDI)
FantasyBen Klay. Babamı,kardeşimi taht uğruna öldüren,binlerce krallığı yıkan ve acımazsızlığımla diğer krallıklarda ün salmış ben şimdi tek bir kişi için korkuyorum.İşte böyle bir aşka sahip oldum.
