MAVİ GÖREV (TAMAMLANDI!)

65 ~ MAVİ GÖREV

Selam arkadaşlar, nasılsınız?

Yeni bölümle geldik..😁 Bugün yeni hikayem olan 'Mavi Bir Aşk Hikayesi' günüydü ama dayanamadım bir de Mavi Görev'i paylaşayım istedim.

Henüz diğerlerini yazamıyorum. Çünkü önceliğim Mavi Görev'i bitirmek. Zaten çok az kaldı biliyorsunuz..

Şimdi keyifli okumalar olsun..

..

Hande'nin Anlatımıyla..

Eve giderken yol boyunca ikimiz de sessiz kaldık. Hatta kızları yatırdıktan sonra odamıza geçtiğimizde bile konuşmadık..

Yavaş yavaş yatmak için hazırlanıyorduk.  Somurtuyordu.

"İyi geceler.." diyerek yatağa yatıp sırtımı ona döndüm. "Sana da.." dedi ışıkları kapatarak. Yatağa girdi.

Bir süre karanlık odada sessizce birbirimizi dinledik. O da ben de gözlerimizi dahi kırpmadan, olanları düşünmekten uyuyamıyorduk.

"Neden?" dedi bir süre sonra. İçini kemiren bu soruya daha fazla katlanamamıştı. Bense bu anı bekliyordum..

"Neden... Çünkü bebeklerimiz var diye bunu yapmak zorunda değilsin.."

"Cidden böyle mi düşündün? Böyle mi hissettin?"

"Evet.." dedim kararlı bir şekilde. Benim böyle düşünmeme neden olan şey yaptığı evlilik teklifi gösterisiydi..

"Saçmalama lütfen.."

"Saçmaladığım falan yok.."

"Kızlara soyadımı vermek istiyorum. Hatta sadece kızlara değil. Doğacak bebeğimize ve sana da.. Bunun neresi zorundalık? Sen benim karım olmak istemiyor musun? Sen beni istemiyor musun?" dediğinde ne kadar kırıldığı açıktı. Sinirle yatakta döndüm. Gözlerine baktım karanlık olsa da az çok görebiliyordum onu..

"Asıl sen hala ne yaptığının farkında bile değilsin! Bence sus ve uyuyalım.." dedim bir hışım.

"Ben yine ne yaptım acaba!" dediğinde gözlerimi sinirle kapattım. "Düşün!" dedim. Ardından da gözlerimi sıkıca yummaya devam ettim.

Hala mırıl mırıl söylense de duymazlıktan geldim..

..

Günler Sonra..

Hala doğru düzgün konuşmuyorduk. Gece söylediklerimden sonra daha da bozulmuştu ve resmen trip atıyordu. Bense tepkisizdim. Hala idrak edemiyordu. Ben böyle bir evlilik teklifini nasıl kabul edebilirdim ki!

Sabah uyandığında işe gitmek için hazırlanıyordu. Bense yataktan kalkmadım, onu izledim yattığım yerden. Artık iş falan önemsediğim yoktu. Her sabah istifra etmek için uyanmaktan sıkılmıştım. Zaten hamilelik beni fazlasıyla sarsıyordu..

"Ben çıkıyorum.." dedi hazırlandığı gibi. "Hayırlı işler.." dedim soğukça. Yanıma gelip beni öpmedi. Yüzüme baktı birkaç saniye, ardından kapıya yöneldi.

"Bir şey söyleyecek misin?" dediğinde kapının koluna uzanmış yeniden bana dönmüştü. "Ne söyleyebilirim ki sana.." dedim ilgisizce. Artık bu hallerine katlanamıyordum.

"Aslında bugün doktor kontrolün var.." dedi sakince.

"Biliyorum. Öğleden sonra.."

"Tamam. Ben seni alırım.."