MAVİ GÖREV (TAMAMLANDI!)

27 ~ MAVİ GÖREV

Selam arkadaşlar, nasılsınız?

Zor günler geçiriyoruz, umarım her şey düzelir. Kendinize dikkat edin lütfen..

Şimdi yeni bölümle karşınızdayım. Zor geçen günlerde, sizlere biraz da olsa eğlence katsın. Umarım seversiniz.

Keyifli okumalar olsun..

..

Hande'nin anlatımıyla..

Aylar sonra ilk kez, uzun süre çalıştığım şirketin binasının önündeydim. Kapıya daha yaklaşmadan başımı kaldırarak, yüksek mavi binaya baktım. En üstünde büyük harflerle şirketin ismi yazıyordu. MAVİ GECE, ATAHAN HOLDİNG..

Son yılların en moda olan mücevherat şirketiydi. Kişiye özel tasarımlar dışında, her yılın koleksiyonları fazlasıyla ses getirmişti. Özellikle benim çıkması için çok uğraştığım koleksiyon büyük bir başarıya imza atmıştı.

Aklıma burada geçirdiğim zamanlar düşünce, burukça tebessüm ettim. Burayı hala çok seviyordum..

Kapıya çıkan merdivenleri yavaş yavaş çıkıp, kapıdaki görevlilere selam vererek girdim binaya. Gideceğim yer belliydi, en üst kat..

Asansöre binerken, gergindim. Bu sırada gördüğüm ve tanıdığım herkesle kısa kısa selamlaştım. Burada olmak benim tercihim ya da isteğim değildi. Mecbur kalmıştım bir süreliğine..

Aklıma dün gece beni arayan Kerem geldi. Birlikte benim evimde veya onun evinde görüşmeyi istemediğim için, bana bir ofis kiraladığını söylemişti. Başta buna karşı gelsem de, sonrasında aslında ikimiz içinde bunun daha uygun olacağını düşünmüştüm. Daha ofisin nerede olduğunu bilmeden kabul etmiştim teklifini ve hemen telefonu kapatmıştım yeri sormadan. Ardından da kendimi burada buluvermiştim.

Onun için çalışıp, danışmanlık yapıyordum kendisine. Türkiye'deki işlerin nasıl yürüdüğünü bilmediği içindi yardım etme nedenim. Ayrıca benim içinde iyi oluyordu çalışmak, oyalanmak.

Asansör yavaşça durdu, derin bir nefes aldım kapılar açılmadan. Bu kata çıkma nedenim Ayşe'yi görmek ve benim için ayarlanan odayı bulmaktı. Bir süreliğine burada, Kerem'le birlikte çalışacaktım.

Asansörden inip, direk karşıma çıkan Ayşe'yi görmemle yüzüm aydınlandı anında.

"Hande Hanım!" dedi şaşkınlıkla hemen oturduğu yerden kalkıp yanıma doğru adımlarken. "Hoşgeldiniz.. Hayırdır? Ne işiniz var sizin burada? Yoksa şirkete mi dönüyorsunuz? Ayy, sonunda! Gerçi anlamıştım.." diye sözünü kesmeden ve soluk almadan konuşmaya başladığında hızla, sözünü ben kestim.

"Ayşe sakin, şirkete döndüğüm falan yok.."

"Ama benim nişanda samimiydiniz, ben de sanmıştım ki...." dediğinde sustu, çünkü sertçe yüzüne bakıyordum. Hata yaptığını fark etmişti bile..

"Boşver sen şimdi bunları. Kerem'le çalışıyorum, buradan bir oda ayarlatmış bizim için, ben ona geldim. Hangi katta? Bir an önce işe başlayayım istiyorum, çalışmam lazım.."

"Hıııı, siz ondan şey ettinizz..." diyerek uzata uzata konuştuğunda, yeni yeni anlıyordu.

"Evet, ondan şey ettim.." dedim gülmemek için kendimi tutarken. Hafifçe tebessüm ettim bu doğal haline sadece. Ben de onun gibi olmak isterdim..

"Anladım... Ben sizi götüreyim.." dediğinde itiraz ettim. "Gerek yok, her yeri biliyorum zaten, sen tarif et bana yeter.. Zahmet etme, işin vardır.."