"အဆင်ပြေသွားမှာပါ ကလေးရယ်"
စတီယာတိုင်ကိုင်လျက်ကနေ ခေါင်းကို တဖွဖွပုတ်လာတဲ့အမေ့လက်အား အသာအယာ ဖယ်ထုတ်လိုက်သည့် ဟီဆွန်းက ကားမှန် ပြတင်းမှတဆင့် ဋ္ဌာနီဝန်းကျင်အသစ်ဆီ သက်ပြင်းတချို့ ဖြန့်ကြက်၏။
ထို့နောက်တွင်တော့....၊
'မေမေက အမြဲဒီလိုချည်းပဲ
လုပ်ချင်ရာလုပ်ရရင်ကို ပျော်နေတယ်'
ဒီလို တိတ်တဆိတ်တွေးလျက် ပြုံးမိပြန်ကာ ဟီဆွန်း ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။
"ဖြေးဖြေးမောင်းမေမေ
အရှေ့မှာ ကြောင်လေးရှိတယ်"
ရွှေအိုရောင်ကြောင်ပေါက်စတစ်ကောင်ဖြတ်ပြေးသွားတဲ့လမ်းမကွေ့တစ်နေရာရောက်သော်၊ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှတင်မြင်လာရသည့် ဘုရားကျောင်းထံ ဟီဆွန်း စိုက်ငေးကြည့်လျက်။
သူကိုယ်တိုင်စိတ်မပါလိုငြား၊အမေကိုယ်တိုင်လိုလိုလားလားရွေးချယ်ထားတဲ့မေတ္တာတရားရဲ့လမ်းခရီးအသစ်လေးဖြောင့်ဖြူးဖို့ဟီဆွန်းကဘုရားသခင်ဆီဆုတောင်းဖြစ်လိုက်ပါသေးသည်။
"မေမေ"
"အဲ့ဒီလူက..."
"တကယ်ရော ရည်မွန်ရဲ့လား"
"သားလေးရယ်
မေမေ့လိုမိန်းမဟာ လူကဲခတ်ညံ့စရာလားကွယ်"
ယုံကြည်ချက်အပြည့်နှင့် ပြောလာသည့်အမေ့ကို ထိန်းမနိုင်တော့တဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်နှယ် ဟီဆွန်းက ခေါင်းအတွင်တွင်ခါရမ်းကာ ရယ်မော၏။
ကားမှန်ပြတင်းမှတဆင့်တိုးဝင်လာသောလေထုတွေကြောင့်ပုံပျက်ချင်လာတဲ့မဟော်ဂနီရောင်ဆံဖျားအစုတွေကို လက်ဖြင့်အသာဖိရင်းမှလည်း သူတွေးမိပြန်သေးသည်။
သူလူလားမြောက်လာတဲ့မြီးကောင်ပေါက်အရွယ်တည်းမှစ၍ နားလည်ထားလာခဲ့သည့် အမေသည် ခေါင်းမာပြီး ပြတ်သားသော မိန်းမသားမျိုးဖြစ်သည်။
ဖယ်ကျဥ်ထားသောအသိုင်းအဝိုင်းထဲအမေတစ်ကိုယ်တည်းပင်ပန်းခဲ့သောနေ့ရက်တို့ကိုပင်သတိရလာသောအခါ၌လည်းဟီဆွန်းမှာစိတ်မကောင်းရပြန်ပေ။
YOU ARE READING
Sour Grapes
Fanfictionချဥ်သက်သက်အချစ်မျိုးသာဆိုရင်တော့ ဆက်မြည်းစမ်းဖို့ငါဝန်လေးမှာပါ။
