"ဒါတွေကို မင်းဒယ်ဒီရော ပြောပြရဲ့လား
ပေါ့သေးသေးထားရမယ့်ကိစ္စမဟုတ်ဘူး ရှင်းမ်ဂျယ်"
အနည်းငယ်လူပြတ်စပြုသောလမ်းထိပ်တစ်ခုရောက်သော် ထောင့်မှန်ဖြတ်ချိုးကွေ့ကာ ဆိုင်ကယ်အား ဟီဆွန်းက အရှိန်ရပ်လိုက်၏။
ထို့နောက် သူ့နောက်ကထိုင်ခုံပေါ်မှာ အင်း၊အဲပင် ပြန်လည်ခွန်းတုံ့မလှည့်ဘဲ ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်နေတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ အခြေအနေကို ဆန်းစစ်မိသည်။
ညှီနံ့လှိုင်သောကိုယ်ရနံ့တွေအားနှာခေါင်းရှုပ်ရမည့်အစား၊ ဟီဆွန်းရဲ့အတွေးတိမ်တိုက်ထဲ ဂျယ်ယွန်းကို ထွေးပွေ့ထားလိုစိတ်တို့ မျောရပါပေပြီ။
သို့တစေ ဤကောင်လေး.... အဆိုးအတေ ပထွေးသားလေးဟာ ဟီဆွန်းဘာလုပ်လုပ် နှစ်ဆမက ပြန်တိုက်ခိုက်လိုသူမဟုတ်ပင်လိမ့်။
ထို့ကြောင့်လည်း ငြိမ်ငြိမ်မနေလိုသော လက်တို့ဖြင့် ဂျယ်ယွန်းရဲ့ မသန့်ရှင်းတော့တဲ့ ဆံနွယ်စုတွေကို နံနက်တုန်းက စားပွဲဝိုင်း၌ နှုတ်ဆက်ခဲ့သည်ထက်ပင် ပိုသော အကြမ်းပရမ်းကျစွာထိုးဖွကျီစယ်လိုက်သည်။
"ရှင်းမ်ဂျယ်"
"မင်းကိုယ့်ကိုကလန်ကဆန်ပြန်ပြောဖို့တော့သိပ်တတ်တယ်။ဒီလိုပြဿနာကြဘာလို့များငြိမ်ခံရတာလဲ"
ဆိတ်ဆိတ်ငြိမ်လျက် ရှိရာကနေ ယခုမှ ပတ်ဝန်းကျင်လေထုကို သတိရသွားသည့်နှယ်၊
ဂျယ်ယွန်းရဲ့ မျက်ဝန်းသေတို့ လန့်နိုးလာ၏။
အလင်းမှိန်ပျပျသာဖြာနေတဲ့ဓာတ်တိုင်တို့နံဘေးတွင်ပြိုင်တူအကြည့်ချင်းစုံမိသွားသည့် မျက်ဝန်းနှစ်စုံထံ တောက်ပမှုတချို့ထင်ဟပ်လာတော့သည်။
"ငြိမ်ခံနေတယ် ...ဟုတ်တယ်။
သူတို့တွေ ငါ့အသက်ကိုလာထိပါးရင်တောင်မှ ၊
ငါက ငြိမ်ခံဦးမယ်။ဒါက ငါနဲ့ထိုက်တန်တဲ့ အမှောင်ရိပ်ထဲလိုလိုလားလား ဝင်ခိုလှုံနေတာ
ဖြစ်သမျှအားလုံးဟာ အနိုင်ကျင့်ခံရတာမဟုတ်ဘဲ
ငါလိုကောင် ခံယူရမယ့်အပြစ်တစ်သက်စာမို့၊
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ...
ငါက လူ့အသိုင်းအဝိုင်းထဲ ကျဥ်ကိုကျဥ်ခံရသင့်တဲ့ အမှိုက်တစ်စထက်ပိုမနေဘူးလေ"
