❝ BU HER ŞEYİ DÜZELTEBİLİR! ❞
❝ SEN BENİ Mİ TAKİP EDİYORSUN? ❞
Florence Hopkins, Zaman Döndürücüler'in mucidi olan Hopkins ailesinin son varisiydi. Ayrıca nesilden nesile aktarılan tarihin ilk ve en güçlü Zaman Döndürücüsü'nün mirasçısıydı.
Y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
18. BÖLÜM: YARDIM ELİ
( Selamlar, iyi okumalar! )
————
TARİH, ZAMANI KONTROL ETMEYE ÇALIŞAN İNSANLARIN YENİLGİLERİYLE dolu bir masal kitabıydı. Florence o kralların hikayelerini dinleyerek büyümüştü; bütün mahsulleri yanan bir çiftçiyi, kendi sonunu ön gören falcıyı, yaşamak için kör olan bir adamı...
Hepsinden çıkardığı ders aynıydı: Zaman evcilleştirilemezdi. Zaman karmanın lanetine sahipti. Zaman kontrol edilemezdi.
Şu ana kadar başarılabilenin en büyüğü ona sahip olmaktı ve sadece Hopkinsler bu lükse erişebilmişti.
Florence Hopkins başka bir trajedi olmak yolunda kesinlikle önemli adımlar atıyordu.
Sandalyenin üzerinde dikenlere oturuyormuşcasına devamlı kıpraşan kız ağzını kapattı, açtı ve kapattı. "Olanları bildiğinizi varsayıyorum," diye mırıldandı, yaşlı adamın çoktan mantıklı bir çıkarımda bulunduğunu düşündü. "Durumum hakkında sizden bir öneri almak işime yarardı."
Sonuçta okulunda iki Florence Hopkins'in var olduğu kadarını biliyordu, tüm hikayeyi anlatması gerekeceğini sanmıyordu.
"Biraz Limon Şerbeti ister miydin Florence?" dedi Dumbledore, neredeyse talebini görmezden geldi. Bakışlarıyla işaret ettiği gümüşi tatlı kasesine kızı bakakalmış bıraktı.
Karnı guruldamış olamazdı herhalde, değil mi?
Bu ikramlarını her sefer, her konuşma öncesi yapardı. Hogwarts Müdürü için bir alışkanlığa, ısrarla tekrarlanan uzun-soluklu-konuşma-öncesi-ortamı-yumuşatma geleneğine dönüşmüştü. Yaşlı adam bunu herkese makbul görürdü.
Merlin aşkına, belki de sadece karnı guruldamıştı.
Uzun süredir doğru düzgün bir tatlıyı ağzına sürmemişti, dili mantar tadıyla yapışmış ve mayışmıştı. Bu yüzden "Hayır, teşekkürler." diyip geçiştirmek onun için epey zor oldu fakat ciddi bir konuşmaya ağzında şekerle tabii ki başlamazdı, devam etmek için büyük sandalyede oturan adamla göz göze gelmeyi bekledi. "Zaman Döndürücü'yü kullandığımı nasıl öğrendiniz Profesör?"
Onun okuluydu, onun ormanıydı ve bu sadece merak ettiği için sorulan bir soruydu.
Elbette öğrenecekti, biraz bile şaşırmamalıydı. Çekingen bakışlı kız yine de kim tarafından ispiyonladığını öğrense muhtemelen daha rahat bir uyku çekerdi.
Hagrid olabilirdi. At-adamlar yetiştirmiş olabilirdi. Bir at-adamın ölümüne yol açan yeşil gözlü bir öğrenci bile olabilirdi.
Sessizlik ağır nitekim beklenmedik değildi, Dumbledore'un odasında çokça rastladığı bir şeydi.
