❝ BU HER ŞEYİ DÜZELTEBİLİR! ❞
❝ SEN BENİ Mİ TAKİP EDİYORSUN? ❞
Florence Hopkins, Zaman Döndürücüler'in mucidi olan Hopkins ailesinin son varisiydi. Ayrıca nesilden nesile aktarılan tarihin ilk ve en güçlü Zaman Döndürücüsü'nün mirasçısıydı.
Y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
20. BÖLÜM: HUFFLEPUFF ORTAK SALONU
( Gecikme için üzgünüm! )
————
DEVASA TAVANDAN SARKAN YAPRAKLAR SAÇININ ÖNE DÜŞEN TUTAMLARINI arkaya fırçalamıştı, ateş yanıyor, hiç kimse yok, şöminenin üstündeki Helga Hufflepuff'ın portresi altın bir kadeh kaldırıyordu ve gülümsemesi muhtemelen daha önce hiç bu kadar korkunç olmamıştı.
O da Ortak Salonu'ndaki yılanı hissetmiş olmalıydı.
"Sen burada kalıyorsun."
Odaya girdiklerinde sarmaşıklar ayağına dokunur gibi oldu ancak kız onlara pis bir bakış atmakta gecikmedi, hepsi bir köşeye sindi. "Evet."
Regulus etraftaki her dikenli bitkiyi güvensizce süzmeye başladı. "Ve buranın bir şifresi bile yok."
Neredeyse kendini evinde gibi hissettiren bir his kalbinde tomurcuklandı, sezgilerinin kontrolünü ele almıştı. Florence cırtlak sarı duvar kağıdına dokunmak için hamle yaptı fakat elini anında indirdi. Boşta kalan parmakları özlem ile karıncalandı, dudağını ısırdı.
Öğrenciler gelmeden önce acele etmelilerdi ve suratını kayıtsız tutacaktı, buna mantıklı davranmak deniliyordu.
"Var, sadece daha eğlenceli bir şifre, bunu bilirsin sanmıştım."
Bunu herkes bilirdi, Ortak Salon'a girmek için varillerin Hufflepuff ritmiyle tıklatılması gerekirdi.
"Bu kadar güvensiz olduğunu tahmin etmemiştim." dedi fakat adımlarının hemen arkasından kızı takip etti. Hufflepuff Ortak Salonu diğerlerine göre çok daha büyük, çok daha dağınıktı. "Florence, burada kalamazsın."
Zamanı olsaydı durur, arkasına döner, zehir zemberek yeşil gözleriyle ona atabileceği en şaka yapıyor olmalısın bakışını yollardı. Kesinlikle yılanlı binanın fanı değildi, öyle ki bütün eksik listesi kafasında baştan sona hazırdı. İstediği taktirde bir düzine madde sadece tek nefeste sıralanabilirdi.
Onun yerine arkasına döndü fakat işaret parmağını ağzına götürdü, "Sessiz ol, bana gözcülük yap, tamam mı?" Merdivenden sola açılan kapıyı gösterdi. "Kızlar Yatakhanesine giremezsin."
Kıvrımlı kirpiklerinin altında mavi gözleri yavaşça kısıldı, aşağılanmışlık ifadesi ile bakakaldı. "Elbette Kızlar Yatakhanesine girecek değilim." dedi Regulus yadırgayan bakışlarının kullanarak, dudaklarını sıktı. Saniyeler içinde somurtmaya başladı.
