❝ BU HER ŞEYİ DÜZELTEBİLİR! ❞
❝ SEN BENİ Mİ TAKİP EDİYORSUN? ❞
Florence Hopkins, Zaman Döndürücüler'in mucidi olan Hopkins ailesinin son varisiydi. Ayrıca nesilden nesile aktarılan tarihin ilk ve en güçlü Zaman Döndürücüsü'nün mirasçısıydı.
Y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(yukarıdaki gif her haliyle çok kötü ama yaparken canım çıkmıştı koymasam olmazdı)
★22/11/2020★
KENDİSİNİ SAKİNLEŞTİRMEK İÇİN derin derin nefesler çekiyordu.
Florence Hopkins o an bütün Hogwarts koridorlarını en az bir kere turlarken büyük ihtimalle İksir dersine geç kalmıştı lakin bu en son umursayacağı şeydi.
Suratına gelen sarımtırak saçını arkaya attı ve kız, "Merlin aşkına," diyerek fısıldadıktan sonra stresle alt dudağını ısırdı.
Sorumsuzluğundan dolayı kendisine hangi laneti uygulayacağını sonra düşünürdü.
Florence'ın onu kaybettiğini fark edeli sadece yirmi dakika kadar olmuştu ve o zamandan beri bütün okulu baştan aşağı geziyordu.
Yatakhanede bulamamıştı, Ortak Salon'da olmasıysa imkansıza yakındı.
Büyük Salon ve önceki Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersinde yanında olduğu düşünülürse sınıflarda da değildi.
Hayır, onu düşürmüştü ve şimdi de şansı yaver giderse hiç kimse dokunmadan kendisi bulabilirdi.
Yutkundu, zihnini toparlamaya çalıştı.
Kanında pompalanan korku karşımı adrenalinle beraber durduğunda genç kız etrafına kısa bir süre bakınıyordu, düşündü.
Olası her mekanı gezmiş, taramıştı.
Onunla tartıştığı anda düşürmüş olabileceğinden şüpheliydi nitekim burada da yoktu.
Geçen her saniyede Florence için saçlarını yolup çığlık atmamak biraz daha zorlaşırken neyse ki arkasından duyduğu sesle bunların hiçbirine gerek kalmamıştı.
"Bunu mu arıyorsun?" dedi kızın kulağına ne tanıdık ne de yabancı gelen bir erkek çocuğu konuştuğunda.
O ise kafasını anında çevirdiğinde hem Slytherinli Black oğlanını hem de elinde tuttuğu kolyeyi tam karşısında görebiliyordu.
꧁꧂
『 35 DAKİKA ÖNCE 』
"Onunla konuşacağım."
Baykuşlarla gelmişti.
"En kötüsü benimki bile değil, abartıyorsu-"
Öğrencilerinin bir çoğunun oturduğu Büyük Salon'da baykuşlar ayaklarına bağlanmış kağıt parçalarıyla masalara akın ettiğinde bir kısmın oldukça heyecanlı olduğu söylenebilirdi.
