Fraud |taekook

Yeniden

Keyifli okumalar...

"Taehyung, nereye gidiyoruz?"

"Her şeyin başladığı yere..."

Kolundan tuttuğum gibi peşimden sürüklüyordum. Defile biter bitmez, babamın yanında ayrılmış ve soyunma odasına yanına gitmiştim. Kulağına 'Senin için hazırladığım şeyleri giyin, kapıda seni bekliyorum.' demiştim. Şaşırsa bile beni onaylanmıştı.

Şimdi de otelin en üst katına çıkıyorduk. Jungkook'un üzerinde onu ilk gün gördüğüm zamanki kıyafetleri vardı. Bulması zor değildi çünkü siyah bir kumaş pantolon ve beyaz bir gömlek giyiyordu onu ilk gördüğüm zaman. Her ne kadar defiledeki kıyafetlerinin içinde nefes kesici dursa da, planladığım şeyler için bunları giyinmesi gerekiyordu.

Ben de hızlıca üzerimi değiştirmiş o gün giydiğim kıyafetlerimi giyinmiştim üzerime. Jungkook hala anlamaz bir şekilde bana söylenirken, gülümsedim.

O günü çok iyi hatırlıyordum. Hemen hemen her ayrıntısıyla birlikte hatırlıyordum, bana gömleğini vermeyişi, odada onu kovalamam, düşüp burnumu kanatmam ve yardım etmek için yanıma gelmesi, endişeyle bana bakan gözleri... Sonrası ise daha büyük bir faciaydı. Onu dövdürmüştüm... Yetmemiş çöplerin çıkarıldığı kapıdan çıkartmalarını izlemiştim.

Şimdi o günü, yaşanan her şeyi tek tek değiştirmek istiyordum. Yerine güzel anılar bırakmak istiyordum.

Odamın önüne geldiğimizde Jungkook şaşkın şaşkın kapıya baktı. Hala ne yapmaya çalıştığımı anlayamıyordu.

Gözleri odanın kapısı ve gözlerim arasında mekik dokuyordu. Kartı okuttum ve odanın kapısını açtım. Odanın içine girdikten sonra aynı o gün yaptığım gibi ceketimi çıkardım ve Jungkook ile göz göze geldim.

'Şşşttt baksana bir buraya...'

Onu ilk kez böyle çağırmıştım...

'Sana diyorum sana... Gelsene...'

Şimdi tüm bunları değiştirme vaktiydi.

"Pardon! Buraya bakar mısın?"

Jungkook'un önce gözleri irice açıldı. Ne yapmaya çalıştığımı yeni yeni anlıyor gibi ağzı aralandı hafifçe sonrasında ise o mükemmel gülümsemesini sundu bana...

Gözlerini bir kaç kere kırptı.

'Bana mı diyorsunuz?'

"Bana mı diyorsunuz?"

Hatırlıyordu... O gün o da bana söylediği şeyleri hatırlıyordu.

'Senden başka biri mi var koridorda?! Sana diyorum tabii ki... Gel de yardım et."

"Evet, size diyorum. Aşağıda gömleğim kirlendi de... Yardımcı olabilir misiniz?"

'Tabii, geliyorum...'

"Tabii, geliyorum..."

Oyunuma ayak uydururken, gülümsememek adına dudaklarımı hafifçe dişledim. Kısa adımlarla yanıma gelmişti. O gün yaptığım gibi kapıyı üzerimize örttüm ve gömleğimin düğmelerini açmaya başladım.

'Şu dolabın içinde beyaz gömlek var. Bir tane versene...'

"Şu dolabın içinde beyaz bir gömlek olması lazım... Bir tane verebilir misin?"

'Tabii...'

"Tabii..."

Üzerimden tamamen çıkardığım gömleği kenara bıraktım. Jungkook da dolabın kapağını açmış ve yine boş bir dolapla karşılaşmıştı... Dayanamayıp gülümsediğinde ben de güldüm fakat hemen ciddileşti ve bana döndü.