Bir Hayli

7.bölüm

"Yalnız abisi..." dedi Güney abi tabağıma bir kaç kanat ve köfte bırakırken.

"Sen böyle yavaş yavaş yersen aç kalkarsın masadan. Bırakmaz bu hayvanlar ortada yemek falan." dediğinde ister istemez gülmüştüm. Diğerlerine diyordu ama hepsinden yapılı ve kaslı bir vücuda sahipti. Düzenli bir şekilde çalıştığı belli oluyordu. Haliyle fazlaca da yemek yiyordu.

"Teşekkür ederim..." diye mırıldandığımda tabağıma salata ve sucuk da koyuyordu.

"Öğrenir öğrenir..." demişti Batı abi de biten ayranımı doldururken.

Utanırken tekrar "Teşekkürler..." diye mırıldandım.

"Nereye öğreniyor lan!" dedi Kuzey abi de Batı abinin kafasına hafifçe vurarak.

"Kız sizin gibi mi? Üflesek uçacak. Siz insan gibi yemeyi öğreneceksiniz."

1.73'tüm ve aşırı zayıf da değildim. Hatta kilolu bile sayılırdım. Söylemeli miydim?

Kartal abi de Kuzey abinin kafasına hafifçe vururken "Vurup durma, mal olacak!" demişti.

"Abi zaten mal!" diye kendini savunan Kuzey abiye bu seferki darbe Zeynep Hanım'dan gelmişti.

Kuzey abi kolunu ovuştururken şaşkın şaşkın annesine dönmüştü.

"Birbirinizle düzgün konuşun, valla sıra dayağına çekeceğim bir gün sizi."

"Ben hayiç!" dedi Edis Aras'la konuşmayı bırakıp konuya dahil olarak. Zeynep Hanım başıyla onayladı Edis'i.

"Sen hariç bebeğim." diyerek öpücük attığında Edis genişçe gülümsedi.

"Abyacım da hayiç!" dedi bu sefer Edis. Zeynep Hanım da gülerken bir kez daha onayladı Edis'i.

"Ablan da hariç. Hadi ye yemeğini."

Edis yemeğine dönerken Elif Hanım söze girdi.

"Bizimkileri de kat araya, abla."

Gülerek söylediği şeye Azra göz devirmişti. Atakan abi ise oralı olmadan yemek yiyordu. Aras ise kendisini kapsamadığının bilinciyle genişçe gülümsemişti.

"Evet, teyze. Özellikle ablamı." dediğinde masada küçük bir kahkaha kopmuştu.

"Üzüyor mu seni bu cadı?" dedi Zeynep Hanım iki yanındaki Aras'ın saçlarını karıştırıp başıyla Azra'yı işaret ederek.

Aras başıyla onayladı.

"Çok gıcık!" dedi yüzünü buruşturarak.

"Ben şimdi seni bir sıra dayağına çekeceğim..." diye mırıldandı Azra, tehditkar bir şekilde Aras'a bakarak.

Aras onu umursamadan dil çıkarttığında  Azra Aras'a doğru hareketlenmişti ki Atakan abi kolunun altına çekti Azra'yı.

"Çocukla çocuk olma, cadı!" dediğinde Azra sinirli bir nefes vererek kollarını birleştirdi ve sırtını abisine verdi. Elif Hanım da ablasıyla düzgün konuşması için Aras'ı uyarmıştı.

Ben sessizce yemeğimi yemeye devam ederken masada konu değişiyor, muhatap değişiyordu ama tuhaf bir şekilde yabancılamıyordum.

Kendimi iyi hissediyordum. Bana soru yönelttiklerinde gerilsem de iyiydim.

"Sen hep mi sessizsin, bize mi özel?" diyen Ali Bey'le bir süre kime sorduğunu anlamaya çalışmıştım. En sonunda bana dediğini idrak ederek gerildim ve hafifçe oturduğum yerde geriledim.

Bir an önce görünmez olmadığımı kabul etmem gerekiyordu.

Ne demem gerekiyordu? Yalnızca omuz silksem ayıp olur muydu? Cevap versem ne diyecektim? Gülümsemem saçma olurdu sanırım.