Bir Hayli

ÖZEL BÖLÜM

Art arda iki gün bölüm geliyor. Kıyamadım hemen atayım dedim. Böyle özel bölümler yazarsam bölüm akışından bağımsız bir şekilde hemen atmaya karar verdim.

Bölüme geçmeden sınav haftamda neler yaptım gelin birlikte bakalım:

1-) Yalnızca aklıma gelen bir kaç sahneyi yazacağım deyip koca bir bölüm yazmak. - YAPILDI.

2-) Yıllardır yüzüne bakmadığım Township'de 5 seviye geçmek. - YAPILDI.

3-) En son bir önceki sınavlarda tutan hamaratlığın tutup yemek yapmak - YAPILDI.

4-) Dağınıklıktan oda olduğu belli olmayan odamı toplamak. -YAPILDI.

5-) 2 aydır girdiğim rs'den çıkıp delice kitap okumak - YAPILDI

6-) Ders çalışmak. -YAPILMADI

Ne kadar iyi bir öğrenci olduğumu tartışmaya gerek yok bence. İnanır mısınız ben yarın Edebiyat ve din sınavı var sanıyordum ama İngilizce ve felsefe varmış. (Derslerle alakam...)

Sanki edebiyattaki 3 üniteyi bir gecede halledebilecekmişim gibi bir rahatlıkla bunu öğrendiğimden beri hiç ders çalışamadım. Zaten bir yandan da hastalıktan geberiyorum.

2 gündür dershaneye de gitmedim ve evde şakasız yalnızca yattım ama en azından bölüm atabileceğim için mutluyum.

Yorumlarınızı okumak beni çok mutlu ediyor ve olay akışından ayrı bir bölüm yazmışken atayım dedim.

Baştan uyarayım gerçekten uzun bir bölüm oldu. İhtiyaçlarınızı karşılayıp öyle gelin bence.

Bir de bölüm Kartal'ın ağzından. En iyisinin o olduğuna karar verdim. Hem en büyükleri ve bazı şeyleri daha rahat anlayabilecek (Küçüklüklerinden de yerler var.) hem de Lara'nın kendini daha yakın hissettiklerinden biri Kartal.

İyi okumalar...

*

Kartal'dan

(NOT: GEÇMİŞİ ANLATIYOR)

Hepsinden önce ben koşarak kapıyı açarken hevesle annem ve babama baktım.

"Kız mı? Kız olsun lütfen!"

Annem hamileydi. Yeni bir kardeşimiz daha olacaktı.

Annem gülümseyerek içeri girerken babam annemin çantasını almış ve montunu çıkartmasına da yardım etmişti. Ardından kendi montunu çıkartırken diğerleri ve teyzem de gelmişti.

Ben kardeşlerimle ilgilenebilirdim ama annem ve babam hâlâ o kadar büyüdüğüme inanmıyorlardı ve teyzemi çağırmışlardı.

"Kaydeş!" dedi Batı annemin karnına minik bir öpücük bırakarak ve kollarının izin verdiğince sarıldı.

Eren'i o kadar sevmiyordu ki bu kardeşimizi de sevmeyeceğinden çok korkmuşlardı ama şu anlık seviyor gibiydi.

"Akşam söylemeyi planlıyorduk." dedi babam gülerek.

Kaşlarım anbean çatılırken başımı iki yana salladım.

"Baba! Lütfen, şimdi söyleyin!"

"Evet, hadi!" dedi Kuzey heyecanla olduğu yerde zıplarken.

"Kız bence. Bakın ben teyzemle patik bile aldım." dedi Doğu da önüme geçerek ve aldığı patiği anneme uzattı.

Patik beyazdı ve üzerinde pembe toka takmış tavşanlar vardı.