Bir Hayli

35.bölüm

Merhaba, umarım hepiniz iyisinizdir.

Oylarınınızı ve yorumlarınızı bekliyorum.

İyi okumalar...

*

Gece yarısıydı ve ben susamıştım. Üstelik burada su yoktu.

Yataktan çıkarken yanımdaki Edis'in üzerinin hâlâ örtülü olduğundan emin oldum.

O kadar uzun süredir yalnız uyumuyordum ki artık yalnız uyuyamıyordum.

Aşağı inerken olabildiğince ses yapmamaya çalışıyordum. Salondan hafif bir ışık geliyordu. Sanırım biri televizyon izliyordu.

Daha da sessiz bir şekilde mutfağa girdim ve bir bardak su içtim ancak dönüşte "I'm Groot!" diyen sesi duymamla adımlarım istemsizce salona yönelmişti.

Doğu abi Marvel mı izliyordu?

Keşke bir başkası olsaydı. Daha rahat yanına gidip izleyebilirdim.

The Guardian of the Galaxy izliyordu ve sanırım bu ilk filmiydi. Groot burada büyüktü.

Bir adım daha attığımda parke hafifçe gıcırdamış ve Doğu abinin beni fark etmesine neden olmuştu.

Biraz utanırken yine de yaklaştım.

"Niye uyandın sen?" dedi Doğu abi de yarı uzanır bir şekilde oturduğu koltukta doğrulurken.

"Susamıştım." dedim ve kararsızca televizyona baktım.

"Ben de seninle izleyebilir miyim?"

Aksi bir cevaptan deli gibi korkarken sanırım aksi bir cevabında ne bir daha bir şey sorabilir ne de yüzüne bakabilirdim.

"Gel tabii de..." dedi kararsızca ve telefonunun saatine baktı.

"Senin yarın okulun yok mu?"

"Yarın pazar..." dedim kısık bir sesle. Acaba kibarca kovmaya mı çalışmıştı ki?

"Doğru..." dedi Doğu abi ve elini alnına çarptı. Ardından panikle açıklamaya girişti.

"Hani 12'yi geçti ya... Pazar olarak gösteriyor. Ben yarını pazartesi olarak düşündüm. Yani teknik olarak yarın pazartesi de... Of..." dediğinde gülmeme engel olamadım.

"Anladım ben. İzleyebilir miyim?" dedim ikinci kez aynı soruyu sormak beni hepten gererken.

"Gel, tabii." dedi ince örtüyü hafifçe benim için kaldırırken.

"Baştan başlayalım mı? Zaten çok olmamıştı başlayalı?" dedi ben kısa bir tereddütün ardından yanına örtünün altına girerken.

"Olur..." dediğimde filmi başa sarmış ve sağındaki mısır kasesini ortamıza -soluna- almıştı.

Marvel introsuna bayılıyordum.

*

"Burada iki büklüm uyumuşlar!" diyen sesle gözlerim açılacak gibi olsa da uyku daha ağır basmıştı.

"Bırak anne uyusunlar..." diye bir başka ses ise yalnızca birazcık bilincimi aralayabilmişti.

"Hala!"

Çıplak bacağıma konan buz gibi elle irkilerek uyanırken Eliz ıslak ellerini sallıyordu.

Gözlerimi ovuşturarak doğrulurken Doğu abinin omzunda yattığımı fark etmiştim.

Doğu abi de sanırsam Eliz'in dudaklarından "Buwww!" gibi garip bir ses çıkartıyor olmasından mütevellit uyanırken Eliz soğuk elleriyle bacağımdan tutunarak koltuğa çıkmaya çalışıyordu.