Bir Hayli

55.bölüm

Herkese merhaba...

Genel olarak zaten bir yazma kıtlığı çekiyorum son zamanlarda ama Bir Hayli için yazacak pek bir şeyim kalmadı doğrusu. 

En geç 60.bölümde final yaparım...

Belki aklıma sahneler gelirse geçmişe ya da geleceğe dönük elbetteki bunu dizginlemem ve özel bölümler paylaşırım.

Şimdiden çok garip hissediyorum. Yine de iyi ki yayımlamaya başlamışım.

Metresin Kızı'na da beklerim her birinizi. Onun daha uzun bir yolu var.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

Sonuna kadar okuyan herkese teşekkür ederim.

İyi okumalar...

*

"Nereden çıktı bu şimdi? Hemde bu saatte niye arıyor bu adam?"

Zeynep hanımın hayret eden sesi beni uykumdan ederken Metin beyin sesini de duydum.

"Ne bileyim, şimdi yanında aradılar ya!"

Metin beyin de sabır ister gibi bir hali vardı.

Saat henüz çok erken değil miydi? Niye kim arasındı ki?

Huzursuzca yerimde kıpırdanırken yanımdaki Edis'in de hareketlendiğini hissettim.

"Uyuyun annecim..." dedi Zeynep hanım ve elini saçlarımın arasında hissettim.

"Saat henüz çok erken..."

Bunu bekliyormuş gibi kendimi tekrar uykuya bıraktım.

"Annecim..."

Duyduğum yumuşak ses beni bir kez daha uykumdan ederken eş zamanlı olarak omzumda da bir el hissettim.

Yumuşak bir şekilde bana dokunduğunda gözlerim aralandı.

Zeynep hanımın gülümseyen yüzü beni karşıladığında istemsizce gülümsedim ben de.

"Günaydın..."

"Günaydın bebeğim, hadi okula geç kalacaksınız..."

Mecburen yattığım yerde doğrulurken Edis de huzursuzca poposunu bana döndü.

Bu sırada oldukça hazır bir şekilde Metin bey banyodan çıktı ve beni gördüğünde genişçe gülümsedi.

"Günaydın..!" dedi ardından da oldukça enerjik bir sesle.

Bir insan sabah sabah nasıl bu kadar enerjik olabilirdi?

"Günaydın..." dedim ben de uyuşuk uyuşuk ve istemsizce gözlerimi ovuşturdum.

1 hafta aralıksız uyuyabilirdim. Bir an önce hafta sonu olmalıydı.

Metin bey ellerini birbirine çarptı.

"Kalk bakalım, küçük hanım! Baba bugün size kendi elleriyle kahvaltı hazırladı."

"Kalk annecim, kalk. 40 yılda bir görebilirsin, tadını çıkar..." dedi Zeynep hanım da kıkırdayarak.

Metin bey, Zeynep hanıma tersçe baktığında Zeynep hanım bir kaç adımla Metin beye ulaşmış ve yanağından öpmüştü.

"Tamam tamam! Demedim bir şey..."

Ardından da Metin beyin yanağına bulaşan ruju sildi.

Ben de bu sırada gülerek yataktan inmiştim. Paçası yukarı çıkan pijamamı düzelttikten sonra kapıya ilerledim.