Bir Hayli

51.bölüm

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

İyi okumalar...

"Bak!" dedim kucağımda Hayalet'le salona dönerek. Sabah Eren'le bir denemeye gitmiştik ve bu süre boyunca da Hayalet maalesef odamda kalmıştı, evde başka kimse olmadığı ve Zeynep hanım korktuğu için.

Şimdi de ablam gelmişti.

"Hih!" dedi ablam ve ayaklanarak Hayalet'i kucağımdan aldı.

"Kız mı, erkek mi?" dedi bir yandan da Hayalat'i sertçe öperek.

"Erkek..." dedim ablamın yanındaki yerimi alarak.

"Sen ne güzel şeysin öyle?"

Zeynep hanımın Hayalet'den dolayı gerildiğini fark ettiğimde ona döndüm.

"Gerçekten bir şey yapmıyor..."

Şu ana kadar beni ısırmaya çalışmamıştı en azından.

"Aa, korkuyor musunuz?" dedi ablam, ondan sıkılmış olan Hayalet'i yere bırakarak.

Bu sırada Zeynep hanım ayaklarını toplamış ve altına almıştı. Bayağı bayağı korkuyordu.

"Evet!" dedi tedirginlikle hemen ayağımın dibinde halıya uzanmış Hayalet'e bakarak.

Benimle aynı ortamda olduğunda dibimden ayrılmıyordu.

Ege elindeki tasmayla geldiğinde Hayalet benden ayrılarak Ege'ye doğru koşmuştu.

Ege'nin dizlerine tırmanmaya çalışıyordu.

Ege tasmasını taktığında hızla kapıya ilerledi. Akıllı bir köpekti.

"Ben dolaştırıp geliyorum." dedi Ege, Zeynep hanıma hitaben.

Biz üçümüz kuaföre gidecektik.

"Anahtarını almayı unutma." dedi Zeynep hanım.

"Çıkıcaz şimdi."

"Tamam!" diye seslendi Ege.

Zeynep hanım saçlarını kendi rengine çevirmek istiyordu, ablam genel bir bakım yaptıracaktı, ben ise aşırı kararsızdım.

Ya hayatımın hatasını yapacak ya da aldığım en doğru karar olacaktı.

*
Yapmıştım. Saçlarımı ve kaşlarımı bakıra boyatmıştım ve aşırı da sevmiştim. Tonu tam istediğim gibi olmuştu.

Hazır gitmişken kırıklarımı da aldırmış ve artık gözüme gelen kaküllerimi biraz kısalttırmıştım da.

Kapıyı çaldığımız da hiç tanımadığım bir çocuk açtı kapıyı.

"Aa!" dedi Zeynep hanım.

"Hoşgeldin, Burak."

"Hoşbuldum Zeynep teyze, siz de hoşgeldiniz." dedi ve de göz gezdirdikten sonra içeri ilerledi.

"Batı abinin arkadaşı." diye Zeynep hanım bana açıklama yaptığı sırada Hayalet koşarak bu tarafa gelmeye başlamış ve Zeynep hanım ufak bir çığlık atarak bir kaç adım gerilemişti.

Hayalet'i kucağıma alırken biraz tedirginlikle de Zeynep hanıma döndüm.

"Sorun yok..." dedim. Gerçekten korkuyordu ve Zeynep hanımın hamile olması beni tedirgin ediyordu. Acaba en azından doğuma kadar Hayalet ablamda mı kalsaydı?

Ama ablamın da vakti olmuyordu ki. Gereken ilgiyi veremezdi ablam.

Zeynep hanım derin bir nefes alarak beni başıyla onayladığında birlikte içeri girdik.