𝘊𝘢𝘯𝘢𝘷𝘢𝘳𝘭𝘢𝘳 𝘥𝘰𝘨̆𝘮𝘢𝘻,𝘺𝘢𝘳𝘢𝘵𝚤𝘭𝚤𝘳𝘭𝘢𝘳.

𝘉𝘰̈𝘭𝘶̈𝘮 3 | 𝘛𝘢𝘳𝘵𝚤𝘴̧𝚤𝘭𝘮𝘢𝘻 𝘍𝘦𝘳𝘮𝘢𝘯

Sarutobi Hiruzen - Sandaime Hokage- köyün canlı sokaklarında ilerledi, solmuş yüzünde samimi bir gülümsemeyle hem shinobi hem de sivilleri selamladı. Yeni Yıl'ın başlangıcını kutlayan ilk kutlama günüydü ve Konoha'nın üzerine törensel bir şekilde kar yağdı. İnsanlar Shōgatsu şenliklerini karşılamak için toplanırken sokaklar neşeli olaylarla aydınlatıldı. Satıcılar ve klan ana reisleri geleneksel osechi ryori katmanlı kutular dağıttı. Yemek çeşitleri, sanatsal bir renk dizisinde bir araya getirildi.

Çocuklar yüzlerini tatlı, narin mochi ile doldurdular ve havai fişeklerle etrafta koşturup kıkırdayarak arkadaşlarının peşinden koştular. Shinobi ve siviller soba eriştelerini yemek için sıraya girdiler ve birbirlerine iyi dileklerde bulundular. İyi dilekler ve selamlar, hem arkadaşlar hem de yabancılar arasında topluca sokaklarda yankılandı. Akemashite omedetou! Geçen yılın zorluklarını geride bırakmak için toplanan halk, yeni yılı umut ve iyimserlikle karşıladı. Akemashite omedetou gozaimasu! Uyumlu kimono giymiş aileler. Kadın saçlarını özenle hazırlanmış yüksek düğümlerle güzelce şekillendirdi, ipeksi bukleleri renkli saç süsleriyle süslendi. Kardeşler, ebeveynler, büyükanne ve büyükbabalar, akrabalar, arkadaşlar ve aileler, iyi ve müreffeh bir yıl için dua etmek için türbelere gitti.

Şenliklerde genç bir Uzumaki yetimi yoktu. Küçük çocuğun varlığı kalabalığın moralini bozmuş ve köylüler onun her yıl binayı terk etmesini talep etmişlerdi. Sandaime, zavallı öksüzden defalarca uzak durup kötü muamelede bulunan genel halkın davranışları karşısında cesaretini kırmıştı ama onların öfkesini ve üzüntüsünü anlıyordu. Küçük yetim her zaman kayıplarını hatırlatırdı. Kederlerini yeniden yaşamak zorunda kaldılar ve onu her gördüklerinde, Kyuubi saldırısı nedeniyle kaybettikleri hayatlar onlara hatırlatıldı. 

Yüreği burkan yaşlı lider, iyi haberi yaşayan son Uzumaki'ye ulaştırmak için soğuk yetimhaneye gitti . Kapılardan içeri girdi ve gıcırdayan merdivenlerden yukarı, neşeli şenliklerden uzakta, çorak odasında tek başına zaman geçiren küçük çocuğun yanına gitti.

Uzumaki çocuğu beş aydır ziyaret etmemişti. Savaştan beş yıl sonra hala devam eden konsey toplantıları ve savaş tazminatlarıyla çok meşguldü. Uchiha Klanı içinde artan gerilimlerin olması ve konseyin oybirliğiyle onları köyün kenarına yerleştirmeyi kabul etmesi yardımcı olmadı. Güçlü kalacak güçlü ve çözülmez bir ittifak kurmayı umarak Sunakagure ile de toplantılar yapıyordu.

Rasa - Yondaime Kazekage - çok umut verici bir Kage gibi görünüyordu ve yaklaşmakta olan ittifakları için büyük umutları vardı. Ayrıca Kumokagure olayının ardından da uğraşıyordu. Her iki köy arasındaki ateşkesi sürdürmek için Kumo delegeleriyle toplantılar yapmaya devam etti. Konohakagure'un Kage'si olarak Sandaime'nin ele alınması gereken birçok sorunu, düzenlenmesi gereken toplantıları, atanması gereken görevleri vardı. Ne yazık ki Uzumaki öksüzünün yanında olacak vakti yoktu.

Kapalı odanın kapısını hafifçe tıklattı ve bekledi ama cevap gelmedi. Uzumaki çocuğu çok sessiz bir çocuktu ve nadiren konuşurdu, ara sıra başını sallayarak ve küçük vücut hareketleriyle iletişim kurmayı tercih ederdi. Hokage odanın kapısını açtı ve cesareti kırılmış gözlerle etrafına baktı. Odada, birinin orada yaşadığını gösteren herhangi bir maddi eşya veya çizim yoktu. Odanın çıplaklığı ve kişisel olmayan dokunuşu, kalbini üzüntüyle sıkıştırdı. Beş yıldır orada yaşayan bir çocuğun odası değil de bir yabancının odası gibiydi. Orada Uzumaki Naruto'nun varlığını, kişiliğini, hoşlandığı ve hoşlanmadığı şeyleri, hayallerini ve umutlarını gösteren hiçbir şey yoktu. Tamamen kısırdı.

Oda temiz ve temizdi. Her zaman öyleydi. Uzumaki çocuğu temiz ve düzenliydi. Ancak odada kişisel bir dokunuş yoktu. Köşedeki küçük köhne yatak olmasaydı oda tamamen boş olurdu. Sadece uyuyacak bir yeri olan ıssız bir yer. Sanki orada kimse yaşamıyordu.