mistake ||DREAMNOTFOUND||

epilog

15.06.2023

Koniec roku, a raczej koniec roku ostatnich zajęć. Clay, wraz ze swoim przyjacielem Nickiem, z radością żegnali się z czasem spędzonym w szkole. Podobnie jak ich rówieśnicy, nie mogli przestać rozmawiać o całym dniu. Jak po każdym zakończeniu roku szkolnego, a raczej czasu szkoły i wejścia w dorosłość, wszyscy udali się na huczną imprezę domową w domu jednego z absolwentów szkoły.

Minęło już pół roku odkąd Clay i George nie utrzymują ze sobą kontaktu. Nic dziwnego, że brunet nie może korzystać z telefonu, przebywając na odwyku, a Clay postanowił nie odwiedzać go ani razu, co postanowili w dniu ich "zerwania".

Czy coś się zmieniło? Wiele. George od dłuższego czasu jest czysty, co zaowocowało poprawą samopoczucia bruneta, a zespół Claya niesamowicie się rozwija, z nowym wokalistą grają coraz więcej koncertów w lokalach, klubach, pubach. Osiągają to, na czym Clayowi od początku bardzo zależało.

A z perspektywy ich miłości? Jedynie świadomość obu chłopaków. Tak naprawdę obaj nie wiedzieli, co się stanie, gdy brunet wróci z odwyku i dojdzie do ich pierwszego spotkania. Czy po tak długiej rozłące bez kontaktu nadal będą razem? Pomimo szansy dowiedzenia się, co dzieje się z George'em, z rąk Karla, najbliższej i w sumie jedynej osoby, Clay postanowił jednak oszczędzić sobie wspomnień i poczekać, co przyniesie przyszłość. Można powiedzieć, że oboje bardzo się zmienili i szansa na ich powrót jest niewielka, choć uczucia wciąż w nich tkwią, do których nie potrafią się przyznać przed samymi sobą. Ciężko jest im o tym nawet myśleć, nie mając siebie przed sobą. 

George, w tym samym dniu, opuścił ośrodek. Nikt o tym nie wiedział, co ucieszyło młodszego mężczyznę, miał cichą nadzieję, że Clay również ucieszy się na jego widok. Nie znał jednak aktualnego miejsca pobytu blondyna, więc dowiedział się od swojego przyjaciela, z którym już wcześniej zaaranżował niespodziankę za pośrednictwem Karla.

Stresował się bardzo, zwłaszcza, że dotarły do niego plotki, jakoby Clay znalazł sobie kogoś innego, gdy był na odwyku. Nie chciał w nie wierzyć, nawet nie próbował, chciał się przekonać podczas ich rozmowy, jeśli okażą się prawdą, dopiero wtedy odpuści.

Tak więc przechodzimy do domku jednego z mężczyzn, gdzie impreza rozkręciła się niesamowicie. Na sam widok tego, co się tam działo, do Bruneta napłynęło wiele wspomnień. Czy tęsknił za tym? Z pewnością nie. Mógł otwarcie przyznać, że to już nie to samo, co przed odwykiem. Uśmiechnął się na myśl, że nie miał ochoty tam wchodzić i być pod wpływem innych toksycznych substancji. To był jeden z celów, które chciał osiągnąć.

''George?" wyrwało jego przyjaciela z rozmyślań. Młodszy mężczyzna spojrzał na niego, mrugając kilka razy.

''Zamyśliłem się.'' uśmiechnął się lekko. 

''Pójdę po niego, poczekaj tutaj.'' odpowiedział Karl, kierując się w stronę chaty. Brunet odszedł nieco na bok, czując, jak ogarnia go stres.

Co jeśli to prawda? A jeśli nie, to czy nadal go kocha? Czy nadal chciałby z nim być? Czy się zmienił? Miał tak wiele pytań. Nie mógł spojrzeć w stronę drzwi, bojąc się, że jeśli złapią kontakt wzrokowy, Clay odwróci się i zawróci. Dlatego stał odwrócony, dopóki nie usłyszał charakterystycznego dźwięku otwieranych drzwi.

Który nastąpił chwilę później, słysząc jak muzyka na moment staje się głośniejsza. George wziął głęboki oddech. Nie wiedział, czy to Karl, czy Clay. Przezwyciężając strach, odwrócił się i zobaczył wysokiego mężczyznę ubranego w niebiesko-białą kurtkę baseballową, beżowe dżinsowe spodnie, a jego włosy były naprawdę długie, dłuższe niż w dniu, w którym widzieli się po raz ostatni.