បន្ទាប់ពីញាំបាយពេលល្ងាចតែម្នាក់ឯងរួចហើយនោះរាងក្រាស់ ជុងហ្គុក ក៏បានទៅបន្ទប់ធ្វើការរបស់នាយដើម្បីពិនិត្យមើលឯកសារការងារខ្លះៗដែលខ្លួនបាន យកមកពីក្រុមហ៊ុនហើយខណៈនោះក៏ស្រាប់តែបានលឺសម្លេងគោះទ្វាបន្លឺឡើង
« តុក តុក! »
< ចៅហ្វាយគឺខ្ញុំណា៎ !!! >
< បើកទ្វាចូលមក! > ក្រោយដឹងថាអ្នកដែល
បានគោះទ្វាមុននេះគឺជាជំនិតរបស់ខ្លួនទើបស្រែកអនុញ្ញាតអោយគេបើកទ្វាចូលមក
« ក្រាក! »
< នេះជាកាហ្វេដែលចៅហ្វាយបានប្រើអោយខ្ញុំយកមកអោយ > វូប៊ីន ហាស្ដីប្រាប់ព្រមទាំងដាក់ថាស កែវកាហ្វេទុកនៅលើតុធ្វើការរបស់អ្នកជាចៅហ្វាយ
សព្វដងរាងតូចតែងតែជាអ្នកលើកកាហ្វេយកមកអោយនាយតែដោយសារគេកំពុងឈឺទើប ជុងហ្គុកបានប្រើអោយជំនិតរបស់នាយជាអ្នកលើកកាហ្វេ យកមកអោយខ្លួនជំនួសវិញព្រោះបើនិយាយអោយត្រង់នាយមិនដែលអោយនរណាចេញចូលមកក្នុងបន្ទប់គេងឬចូលមកបន្ទប់ធ្វើការរបស់ខ្លួនតែផ្ដាសឡើយ
< អឹម! > ជុងហ្គុក គ្រហឹមហើយឈ្ងោកមុខធ្វើការ
របស់ខ្លួនបន្តទៀតប៉ុន្តែ វូប៊ីន ក៏នៅតែមិនទាន់ព្រម
ចេញទៅវិញនាំអោយរាងក្រាស់ចងចិញ្ចើមចូលគ្នា
បន្តិចមុននឹងងើបមុខឡើងសម្លឹងមើលគេវិញហាក់ បីជាចង់ដឹងថាគេមានការអ្វីព្រោះតែនាយអាចដឹងគេប្រាកដជាមានរឿងអ្វីចង់និយាយប្រាប់ឬសួរខ្លួនជាមិនហ៊ានហើយវាក៏ជាការពិត
< គឺ..គឺខ្ញុំគ្រាន់តែចង់សួរថាចៅហ្វាយមិនគិតចេញទៅមើលគេបន្តិចទេឬ ?? > វូប៊ីន ស្រដីសួរទាំងមិនចង់ហ៊ានប៉ុន្មានតែដោយសារគេបានលួចស្រលាញ់
លីលី នៅពេលឃើញមនុស្សដែលគេបានស្រលាញ់
កំពុងយំព្រួយបារម្ភពីមិត្តរបស់នាងធ្វើអោយគេអត់អាណិតមិនបានទើបមកសួរចៅហ្វាយរបស់ខ្លួនចង់អោយនាយចេញទៅមើល ថេយ៉ុង តែបន្តិចក៏បាន!
< អ្នកណា? > ជុងហ្គុក
< ក៏ជា ថេយ៉ុង នោះអីចៅហ្វាយ > វូប៊ីន
< ឯងទៅខ្វល់ធ្វើស្អីចង់គេស្លាប់ឬរស់វាក៏ជារឿងរបស់គេឯងមិនដឹងទេថាក្មេងម្នាក់នឹងពូកែមាយាល្បិចកល់លាក់ពុតប៉ុណ្ណា > ជុងហ្គុក
YOU ARE READING
ប្រពន្ធទាសករ 🖤🥀(ចប់)
General Fiction" ពេលនេះជីវិតឯងជារបស់យើឯងត្រូវតែរស់នៅក្នុងនរកមួយនេះរស់នៅជាមួយនឹងមនុស្សអាក្រក់ដូចជាយើងអស់មួយជីវិត "
